هویت ملی، راهبردی همگرا در تقویت صنایع خلاق هنری و اقتصاد خلاق با تکیه بر قالی ایرانی

هویت ملی، مفهومی آرمانی و از مهم‌ترین تمنیّات و کشش های فردی و جمعی در همگرایی، اتحاد و انسجام تنیدگی شبکه ملت است که در عین حال برخوردار از ظرفیت های جانبی در توسعه فرهنگی و اقتصادی جامعه می باشد. این پدیده نقطه ای کانونی در تولید، ترمیم و گسترش صنایع خلاق فرهنگی و هنری و به دنبال آن بسط و گسترش اقتصاد خلاق است. هنگامی که از صنایع خلاق هنری سخن به میان می آید، بدون تردید می بایست از وجه مهمی از آن، یعنی منظومه هنرهای صناعی، سنتی و بومی ایران یاد کرد که خود را در هنر قالی بافی و تولید قالی های دستبافت، نمودار و جلوه گر می سازد. قالی دستبافت، هنر و صنعتی دیرین سال، بومی، کاربردی و ملی است که در درازنای تاریخ بافندگی و سپهر هنر و تمدن فلات ایران تا به اکنون، حضوری مستمر و مداوم داشته است. این هنر-صنعت ملی و خلاق، محرک و جوشش اقتصاد خلاق است که از درون صنایع خلاق ظهور می یابد. قالی ایرانی با عنایت به ماهیت خویش، ویژگی ها و شاخص ها و ظرفیت های بالقوه ذاتی، در زُمرۀ صنایع خلاق هنری تبیین می گردد که همواره در پویایی و نگاه داشت چرخ اقتصاد، فارغ از موانع و چالش ها، عملکردی قابل قبول داشته است. در این پژوهش، سعی بر آن است تا به ارتباط مقوله هویت ملی، صنایع خلاق و اقتصاد خلاق با محوریت قالی دستبافت به عنوان نمودی از هنر و هویت ملی، پرداخته شود. پژوهش از نوع توسعه ای و کاربردی، روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها به صورت کتابخانه ای است.