آمایش سرزمین مبتنی بر ارزیابی ریسک گردوغبار در ایران

در حدود دو دهه اخیر، رخداد طوفان های گردوغبار آسیب های جدی برای سلامت جوامع انسانی در بسیاری از نواحی کشور به همراه داشته است. از این رو، مسئله کنترل گردوغبار و کاهش اثرات آن در برنامه های دولت و سازمان های ذی ربط مورد توجه قرار گرفته است. آگاهی از وضعیت ریسک گردوغبار در نواحی مختلف کشور به عنوان یک ضرورت در راستای تدوین برنامه های آمایش سرزمین و استراتژی های مدیریت و توسعه پایدار به نظر می رسد. در این مطالعه یک رویکرد عملیاتی مبتنی بر تکنیک های ژئوماتیک به منظور نقشه برداری و ارزیابی ریسک گردوغبار ایران ارائه شده است. نتایج نشان می دهد که بالاترین سطح ریسک گردوغبار متوجه مردم واقع در بخش های زیادی از استان های سیستان و بلوچستان و هرمزگان و بخش های محدودی از استان-های کرمان، سمنان، قم و خوزستان است. روش شناسی پیشنهادی قابلیت بکارگیری در برنامه های آمایش سرزمین را دارا می باشد.