لزوم مطالعه مجدد بر رژیم تنش در مورد زمین لرزه 10 اسفند 1375 گلستان- اردبیل

پژوهش حاضر به بررسی رژیم تنش لرزه زمین ساختی و نوع سازوکار جنبشی غالب گسل مسبب زمین لرزه گلستان- اردبیل پرداخته است. به این صورت که در وهله اول مجموعه ای از رخداد ها به روش مکان یابی تک رویدادی تعیین موقعیت شدند. سپس به منظور بهبود موقعیت رخدادها و کاهش خطا در پارامتر های کانون، روش مکان یابی چند رویدادی جهت تعیین موقعیت مجدد صورت گرفت. با تحلیل مکانی و زمانی مجموع رخدادها، راستای گسل مسبب با امتداد شمالی- جنوبی شناسایی شد. در ادامه پژوهش سازوکار کانونی 12 رخداد برآورد گردید. درنهایت، حالت تنش بر مبنای وارون سازی سازوکار کانونی، مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به توزیع رخداد ها و تطبیق نتایج حاصل با شواهد زمین شناسی، گسل مسبب به صورت امتدادلغز چپ گرد با روند شمالی- جنوبی و شیب به سمت غرب شناسایی شد. براساس نتایج حاصل، راستای تنش غالب، دلالت بر حاکم بودن رژیم تنش امتدادلغز داشته و راستای تنش بیشینه افقی با روند شمال غربی- جنوب شرقی بدست آمد.

need to re-studying the stress regime on february 28, 1997, in the golestan-ardebil earthquake

the objective of this study was to investigate the tectonic stress regime and the dominant kinetic mechanism of the fault responsible for the golestan-ardebil earthquake. initially, the single-event location method was employed to identify a series of events, which were then re-located using the multiple-event location method to improve accuracy and reduce hypocenter parameter errors. spatial and temporal analysis of all the events revealed a north-south fault direction. subsequently, the focal mechanism of 12 events was estimated, and the stress state was inferred by inverting the focal mechanism. the results demonstrated that the causative fault was a left-lateral strike-slip extension with a north-south trend and a westward slope, consistent with the geological evidence. based on these findings, the dominant stress regime was identified as extensional, with the maximum horizontal stress direction trending northwest-southeast.