مدل‌یابی آمادگی در برابر سوانح بر اساس ویژگی‌های شخصیتی با واسطه‌گری تقدیرگرایی و پیامدهای رفتاری

با این‌که ایران یکی از کشورهای حادثه‌خیر است، اما مشاهده می‌شود مردم آگاهی لازم را ندارند. پژوهش حاضر با هدف مدل‌یابی آمادگی در برابر سوانح بر اساس ویژگی‌های شخصیتی با واسطه‌گری تقدیرگرایی و پیامدهای رفتاری صورت گرفت. این پژوهش، توصیفی و از نظر روش، جزو تحقیقات همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعۀ آماری شامل تمامی مردم 18تا60 سال ساکن شهر تهران بود. برای تعیین حجم نمونه، از فرمول تعیین حجم نمونۀ مورگان استفاده شد و چون در مطالعۀ حاضر برآورد معتبری از نسبت مورد نظر در شهر تهران وجود ندارد، این نسبت 50% فرض می‌شود، تعداد 384 نفر به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند‌مرحله‌ای به‌عنوان نمونه در نظر گرفته شد و به پرسشنامه‌های صفات شخصیتی نئو فرم کوتاه (کاستا و مک کری، 1985م)؛ تقدیرگرایی (شمس‌الدینی و مقصودی، 1400)؛ پیامدهای رفتاری و شاخص آمادگی خانوار در برابر سوانح (نوری، 1395) پاسخ دادند. داده‌ها بر اساس معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که ویژگی شخصیتی(01/0p<) اثر مثبت و معنادار بر آمادگی در برابر سوانح دارد، هم‌چنین در بررسی اثرات غیرمستقیم تقدیرگرایی(01/0p<) اثر منفی و پیامدهای رفتاری (01/0p<) اثر مثبت و معنادار بر آمادگی افراد در برابر سوانح دارد؛ هم‌چنین نتایج حاصل از بررسی حاکی از آن بود که توجیه حوادث بر اساس تقدیر در گفتمان عمومی شایع است که بر این اساس، باید به برخی ویژگی‌های شخصیتی توجه نمود.