نقش پیش‌بین بین مهارت‌های مقابله‌ای و سبک فرزندپروری والدین در افزایش خودکارآمدی فرزندان

زمینه و هدف: خودکارآمدی تاثیر مهمی بر موفقیت و عملکرد فرد در زندگی دارد. خودکارآمدی مفهومی است که از نظریه بندورا برخاسته و به معنای اعتقاد به پتانسیل طبیعی و ارزش‌گذاشتن برای مجموعه خاصی از جنبه‌های قوی شناختی است. از متغیرهای موثر بر سطح خودکارآمدی مهارت‏های مقابله‌ای و سبک فرزندپروری است. سبک فرزندپروری شامل رفتارها و ارتباط والد و فرزند در موقعیت‌های مختلف است و مهارت‏های مقابله‌ای نحوه مقابله افراد و برخورد آنها با استرس و تنیدگی است. پژوهش حاضر نقش پیش‌بین دو مولفة مهارت‏های مقابله‌ای و سبک فرزندپروری در سطح خودکارآمدی را بررسی می‌کند.روش پژوهش: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آن دانش‌آموزان متوسطه دوم شهرستان مهدی‌شهر و سمنان سال 1401 بود. نمونه این پژوهش 360 دانش‌آموز (180 دختر، 180 پسر) بود که با استفاده از جدول مورگان به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله‌ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش حاضر پرسش‌نامه سبک فرزندپروری رابینسون، راهبردهای مقابله‌ای (csq) و خودکارآمدی (gse )بود. داده‌ها از طریق همبستگی اسپیرمن و رگرسیون خطی چندگانه و آزمون سوبل تحلیل شدندیافته‌ها: بین خودکارآمدی با سبک مقتدر همبستگی مثبت (0.6) و با سبک مستبد همبستگی منفی (0.52-) و سبک مقابله‏ای مسئله مدار همبستگی مثبت (0.83) و با سبک مقابله‌ای هیجان‌مدار همبستگی منفی (0.35-) وجود دارد. بین سبک فرزندپروری مقتدر با سبک مقابله‌ای مسئله مدار همبستگی مثبت (0.69) و با سبک هیجان‌مدار همبستگی منفی (0.25-) یافت شد. بین سبک مستبد با سبک مقابله‌ای مسئله مدار همبستگی منفی (0.48-) و با سبک مقابله‌ای هیجان‌مدار همبستگی مثبت و (0.77) وجود داشت. سبک سهل گیر با هیچ متغیری همبستگی نداشت. مهارت‏های مقابله‏ای 62 درصد و سبک فرزندپروری 44 درصد از خودکارآمدی را پیش‌بینی می‌کند. تاثیر میانجی مهارت مقابله‌ای معنی‌دار نبود (در سطح 0.05)نتیجه‌گیری: با آموزش درست والدین در نحوه فرزندپروری به صورتی که از سبک مقتدر استفاده کنند می‌تواند منجر به شکل‌گیری سبک مقابله‌ای مسئله مدار شده و به افزایش خودکارآمدی در فرزندشان کمک کرد.