مقایسه اثربخشی آموزش تاب‌آوری و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر رضایت زناشویی در زوجین معلم

زمینه و هدف: لازمه تقویت زندگی خانوادگی، ثبات و دوام آن و نوع نگرش و طرز تعامل زوج ها با یکدیگر است و مطالعه روابط زوجها به روشن شدن چارچوب های ساختاری که رابطه زوجها در آن شکل می گیرد کمک می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش تاب‌آوری و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر رضایت زناشویی در زوجین معلم انجام گرفت. روش پژوهش: روش پژوهش، آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین معلم در شهر کرمانشاه در سال 1401- 1400 بودند. ازجامعۀ فوق 60 زوج به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و سپس به‌طور تصادفی در سه گروه 20 نفری (2 گروه آزمایشی و یک گروه گواه) جایگزین شدند. آزمودنی‌های گروه‌های آزمایشی طی 10 جلسۀ 75 دقیقه‌ای تحت برنامه‌های آموزش تاب‌آوری (prp) و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (srls) قرارگرفتند. ابزار پژوهش شامل مقیاس زوجی اینریچ (ecs) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه‌گیری مکرر تحلیل شد.یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که هر دو روش آموزش مهارت‌‌های تاب‌آوری و آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر رضایت زناشویی زوجین معلم موثر بوده اند. همچنین روش آموزش مهارت های تاب آوری در بعد تحریف آرمانی موثرتر از آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بوده است و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار مانده است.نتیجه‌گیری: از آنجا که هر دو مداخله منجر به افزایش رضایت زناشویی در زوجین متاهل شده است؛ بنابراین می‌توان به عنوان روش های کارآمد جهت بهبود رضایت زناشویی زوجین مورد استفاده قرار گیرند.