مقایسه کیفیت مراقبت‌گری بر اساس نوع ازدواج (سنتی و مدرن) و جنسیت در افراد متاهل شهر تهران

زمینه و هدف: مراقبت‌گری به‌عنوان یکی از نظام‌های رفتاری مطرح شده در نظریه دلبستگی، به طیف وسیعی از رفتارها اطلاق می‌شود که در جهت فراهم کردن حمایت و پشتیبانی از همسر در هنگام آشفتگی انجام می‌گردد. هدف پژوهش حاضر مقایسه کیفیت مراقبت‌گری با توجه به نوع ازدواج و جنسیت در زنان و مردان متاهل شهر تهران بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی - مقایسه‌ای و جامعه آماری شامل زنان و مردان متاهل شهر تهران در سال 1400 بود. حجم نمونه 572 نفر شامل 391 زن و 181 مرد بود که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامه مراقبت‌گری کانس و شیور (cq) استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج پژوهش نشان داد که افراد با نوع ازدواج مدرن در مقایسه با افراد با نوع ازدواج سنتی و همچنین زنان در مقایسه با مردان نمرات بالاتری در ابعاد مجاورت و حساسیت و نمرات کمتری در بعد کنترل به دست آوردند. در بعد اجبار، تفاوت معناداری بین گروه‌ها وجود نداشت. در دو بعد مجاورت و کنترل، هر چند بین زنان مدرن و سنتی تفاوتی نبود، اما مردان مدرن نسبت به مردان سنتی، نمرات بیشتری در بعد مجاورت و نمرات کمتری در بعد کنترل کسب کردند. دو عامل جنسیت و نوع ازدواج در کیفیت مراقبت‌گری موثر هستند. نتیجه‌گیری: با عنایت به نتایج به دست آمده می‌توان گفت کیفیت مراقبت‌گری در میان افراد با ازدواج مدرن نسبت به سنتی و در میان زنان نسبت به مردان بالاتر است. همچنین مردان با ازدواج مدرن نسبت مردان با ازدواج سنتی خود کیفیت مراقبت‌گری مطلوب‌تری نسبت به همسران ارائه می‌دهند.