نقش تعدیل گری جنسیت در رابطه بین صمیمیت زناشویی با رضایت زناشویی

زمینه و هدف: باتوجه به اهمیت روابط بین زوجین و رضایت آنها نسبت به روابط شان، لازم است به بررسی عوامل تشکیل دهنده این رضایت بپردازیم، صمیمیت زناشویی از جمله عواملی است که نقش بسزایی در افزایش رضایت زناشویی دارد، همچنین وجود تفاوت زن و مرد در ابراز احساسات و صمیمت خود، در ایجاد و حفظ رضایت زناشویی موثر است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش تعدیل گری جنسیت در رابطه با صمیمیت زناشویی و رضایت زناشویی است. روش پژوهش: مطالعه حاضر، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه پژوهش، 224 نفر از متاهلین شهرستان سُنقر، کرمانشاه می باشد، که 128 نفر از آنها زن و 96 نفر مرد به روش نمونه گیری در دسترس در این پژوهش شرکت کرده اند. داده ها بااستفاده از پرسشنامه صمیمیت زناشویی ( minq) باگاروزی (2001) و رضایت زناشویی انریچ، اولسون (1989) گردآوری شد و به دلیل بررسی روابط غیرمستقیم بین متغیرها و همچنین بررسی نقش متغیر تعدیل گر در مدل مفروض، داده ها با روش مدل سازی معادلات ساختاری، با استفاده از نرم افزارهای spss20 و pls3 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج تحلیل نشان داد بین صمیمت زناشویی ( 81/0=β و p<0/001) با رضایت زناشویی رابطه وجود دارد و صمیمیت یکی از عوامل تاثیرگذار بر رضایت زناشویی است. در واقع می‌توان گفت رضایت زناشویی به میزان صمیمیت افراد نسبت بهم بستگی دارد، همچنین جنسیت نقش تعدیل گری را بین متغیرهای صمیمت زناشویی و رضایت زناشویی ایفا می کند و رابطه بین صمیمت زناشویی و رضایت زناشویی در گروه مردان قوی تر (772/0) از گروه زنان ( 754/0) است.نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر از فرضیه حمایت می کند. این یافته تاکیدی است بر متغیر صمیمت در رابطه با رضایت زناشویی که می‌تواند در برنامه‌های ارتقای رابطه زوجی نیز لازم گردد و از بروز مشکلات و تعارض بین زوجین جلوگیری کند. همچنین عامل جنسیت، نقش مهمی در ابراز صمیمیت زناشویی دارد. نحوه ابراز صمیمیت در زنان و مردان متفاوت است و لازم است افراد نسبت به شناخت عواطف یکدیگر توجه داشته باشند.