واکاوی عوامل موثر بر کاهش میل به ازدواج کارمندان مرد مجرد سازمان تامین اجتماعی شهر شیراز با رویکرد پدیدارشناسی

زمینه و هدف: ازدواج قراردادی اجتماعی است که در آن، یک زن و یک مرد براساس تعهدات قانونی، شرعی و اخلاقی تصمیم می‌گیرند در ساختار زن و شوهر با هم زندگی کنند. طبق بررسی‌های آماری، تمایل به ازدواج در سال‌های اخیر کاهش پیدا کرده است که در نتیجه آن زاد و ولد سیر نزولی پیدا کرده و جمعیت کشور رو به پیری در حرکت است. از این رو، هدف پژوهش حاضر کشف و فهم مولفه‌های موثر در فرآیند ازدواج در کارمندان مرد مجرد بالای 35 سال سازمان تامین اجتماعی شهر شیراز است.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی از نوع پدیدارشناسی با استفاده از روش کلایزی است که در زمستان سال 1401 انجام شده است. که در آن 18 شرکت‌کننده (مرد مجرد بالای 35 سال) به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از روش مصاحبه نیمه‌ساختارمند استفاده شد و این روند تا مرحله اشباع داده‌ها ادامه داشت. این داده‌ها در مراحل هفت‌گانه روش کلایزی مورد تحلیل قرار گرفت. اعتبارسنجی داده‌ها با استفاده از معیارهای لینکولن و گوبا مورد بررسی و تایید واقع شد. یافته‌ها: یافته‌های حاصل حاکی از احصا 6 مضمون شغلی، اقتصادی، روانشناختی، سلامت جسمی، رفتاری و فرهنگی بود که 20 خوشه و 79 کد را پوشش می‌دادند. براساس کدهای شناسایی شده، مضامینی همچون اقتصادی (18کد)، شغلی (17کد) و تغییر نگرش نسبت به ازدواج (13کد)، به ترتیب دارای اولویت بودند. نتیجه‌گیری: براساس فراوانی مشاهده شده، از بین عوامل ذکر شده، عامل مهم کاهش میل به ازدواج در درجه اول شغلی؛ در درجه دوم رفتاری، سپس اقتصادی شناسایی شده‌اند و در صورتی که راهبردهای مناسبی از سوی مسئولین اتخاذ شوند، پیامدهای مطلوب رخ خواهند داد. از این‌رو بکارگیری مشاوره‌های مطلوب و برنامه‌های اثربخشی مبتنی بر افزایش میل به ازدواج در لیست دوره‌های ضمن خدمت برای کارمندان مجرد می‌تواند نقش مهمی در بهبود این مساله داشته باشد.