رابطه‌ی شیوه‌های فرزندپروری با رفتار سازشی کودکان آسیب دیده‌ی شنوایی

زمینه و هدف: فرزندپروری فعالیتی پیچیده و در برگیرنده‌ی رفتارهای خاصی است که یا به طور مجزا یا با هم، رفتارهای کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در واقع شیوه‌های فرزندپروری والدین، مهمترین نقش را در تربیت فرزندان به عهده دارند. بنبراین پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه‌ی شیوه‌های فرزندپروری والدین با رفتار سازشی کودکان آسیب دیده‌ی شنوایی انجام شد.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی می‌باشد. جامعه‌ی مورد مطالعه را تمامی مادران کودکان آسیب دیده‌ی شنوایی مقطع ابتدایی شهر اهواز در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل داده که از میان آنها 116 نفر با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده‌ها در این پژوهش از پرسشنامه‌ی رفتار سازشی (vabs) و پرسشنامه‌ی شیوه فرزندپروری (bpsi) استفاده شد. برای تحلیل داده‌ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد.یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها حاکی از همبستگی مثبت و معنی‌دار بین شیوه‌ی فرزندپروری مقتدرانه با رفتار سازشی و همبستگی منفی معنی‌دار بین شیوه‌ی فرزندپروری سهل‌گیرانه با رفتار سازشی بود. همچنین شیوه‌ی تربیتی مقتدارنه پیش‌بینی کننده‌ی مثبت و معنی‌دار رفتار سازشی بود (01/0p<).نتیجه‌گیری: با توجّه به یافته‌های بدست آمده طراحی و تدوین برنامه‌های آموزش خانواده در زمینه‌ی آگاه‌سازی والدین دارای کودک آسیب‌دیده‌ی شنوایی از شیوه‌های فرزندپروری و پی‌آمدهای هر یک از آنها بر فرزندان ضروری است. در واقع وقتی کودکان آسیب‌دیده‌ی شنوایی در محیط خانوادگی، تحت تاثیر شیوه‌های فرزندپروری مناسب قرار گیرند، در شکل‌گیری رفتارهای سازشی آنها در آینده به شکل مطلوب موثر خواهد بود.