نقش تاب‌آوری و مهارت‌های کلامی در رضایت از زندگی زناشویی زنان شاغل شهر رشت

زمینه و هدف: در سال‌های اخیر با افزایش نرخ تورم، زنان دوشادوش همسران خود در تلاش تامین هزینه‌های زندگی مشترک اقدام می‌کنند. در این بین، با توجه به اشتغال زنان، یکی از مهم‌ترین مسایلی که زندگی زوجین را با چالش مواجه کرده است، رضایت‌مندی زناشویی است. نظر به اینکه رضایت‌مندی زناشویی، توانایی درک و شناخت احساسات طرفین است؛ تعیین میزان پیش‌بینی‌شوندگی رضایت از زندگی زناشویی براساس تاب‌آوری و مهارت‌های کلامی در بین زنان شاغل شهر رشت هدف پژوهش حاضر قرار داده شد.روش: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی-همبستگی بوده که در پاییز سال 1401 انجام شده است. که در آن 250 شرکت‌کننده (زن شاغل) به روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (emsq)، پرسشنامه مهارت‌های ارتباطی کوین دام (cstr) و پرسشنامه تاب‌آوری کانور و دیویدسون (cd-risc) استفاده شد. داده‌ها در نرم‌افزار spss و با کمک آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد، تاب‌آوری با ضریب بتای استاندارد شده 42/0 و مهارت‌های کلامی با ضریب بتای استاندارد شده 31/0 به ترتیب در درجه اول و دوم قادر به پیش‌بینی رضایت از زندگی زناشویی زنان شاغل شهر رشت می‌باشند. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه افرادی که از میزان تاب‌آوری بالایی برخوردارند، می‌توانند در برابر رفتارهای نامطلوب و ناخوشایند زندگی تحمل نموده و آن را مورد عفو و بخشش قرار دهند؛ از این رو تاب‌آوری می‌تواند تبیین‌کننده تغییرات میزان رضایتمندی از زندگی زناشویی افراد تلقی گردد. از سویی دیگر مهارت‌های کلامی به عنوان راهبرد تنظیم هیجانی در نظر گرفته می‌شود و در آن احساس‌های منفی با آگاهی و کنترل عواطف نگریسته می‌شود و حسی از تجربه مشترک بشری را در فرد پدید می‌آورد. بر همین اساس در صورتی که افزایش مهارت‌های کلامی با تاب‌آوری و افزایش هیجان‌های مثبت توام شود؛ منجر به افزایش رضایتمندی از زندگی زناشویی بیشتری می‌گردد.