بررسی ارتباط سبک تربیتی جنسیت زده در مردان با اعمال خشونت خانگی علیه زنان

زمینه و هدف: خانواده اصلی‌ترین رکن اجتماع و امن‌ترین مکان برای هر انسان به حساب می‌آید. ولیکن بروز خشونت در درون خانواده از سوی یکی از اعضا نسبت به دیگران، این کارکرد را مختل می‌سازد. خشونت در درون خانواده عمدتا بر روی زنان و غالبا از سوی همسر، پدر یا برادر صورت می‌گیرد. در جوامع سنتی، فراوانی و شدت خشونت علیه زنان بسیار بیشتر از جوامع توسعه یافته است و دلیل این تفاوت را میتوان در نفوذ و چیرگی ساختارهای شکل گرفته بر پایه سنتها و پذیرش آنها در عرصه‌های خصوصی و عمومی جستجو کرد. ارزش‌هایی که یک فرد می‌پذیرد و نقشهای گوناگونی که از او انتظار می‌رود انجام دهد، نخست در چارچوب خانواده آموخته می‌شوند. این مطالعه به بررسی رابطه سبک تربیتی جنسیت زده در مردان با اعمال خشونت خانگی علیه زنان پرداخت. روش پژوهش: پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی بوده که پژوهشگر در آن به دنبال تعیین روابط متغیرها بدون دستکاری و کنترل آنها بود. روش گردآوری اطلاعات، روش میدانی و جامعه آماری، مراجعین مراکز درمانی شهر قزوین بودند که تعداد 300 مرد متاهل از طریق نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه خشونت خانگی محسنی تبریزی بود که در این پرسشنامه سوالاتی در رابطه با سنجش انواع خشونت، باورهای مردسالارانه، سنتها، تربیت خانوادگی و یادگیری خشونت گنجانده شده است. ابزار تحلیل نیز شاخص‌های آمار توصیفی و تحلیل واریانس و ضریب همبستگی پیرسون بود.یافته ها: نتایج نشان داد که بین سبک تربیتی جنسیت زده در مردان با اعمال خشونت خانگی علیه زنان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. بدین معنا که مردانی که نمرات بالاتری در دیدگاه‌های جنسیتی مبتنی بر فرودست بودن زنان داشتند بیشتر مرتکب خشونت علیه زنان می‌شدند. نتیجه گیری: در تحقیق حاضر، رابطة معناداری بین مشاهده و تجربة خشونت در خانوادة پدری با خشونت علیه زنان به دست آمده است. گسترش‌دادن فرهنگ گفتگو بین زن و شوهر در کنار سایر اقدامات آموزشی می‌تواند در ساختارها، باورها و نگرش‌های اجتماعی‌ای رخنه نماید که از نابرابری اعضا حمایت می‌کنند و با اصلاح و تغییر این ساختارها شاهد اصلاح فضای درون خانواده‌ و کاهش خشونت خانگی نیز خواهیم بود.