نقش شیوه‌های فرزندپروری و انعطاف‌پذیری روانشناختی در پیش‌بینی امید به تحصیل در دانش‌آموزان

زمینه و هدف: تحصیل از مهمترین دغدغه‌های هر نظام آموزشی در تمامی جوامع می‌باشد. موفقیت و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان هر جامعه، نشان‌دهنده موفقیت نظام آموزشی در زمینه هدف‌یابی و توجه به رفع نیازهای فردی است. یکی از این عوامل تاثیرگذار بر موفقیت تحصیلی، امید تحصیلی است که خود متاثر از عواملی همچون شیوه‌های فرزندپروری و انعطاف‌پذیری روانشناختی می‌باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف نقش شیوه‌های فرزندپروری و انعطاف‌پذیری روانشناختی در پیش‌بینی امید به تحصیل در دانش‌آموزان انجام گرفت.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی بود و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان دوره‌ی دوّم متوسطه شهر تهران بودند که از بین آنها 200 دانش‌آموز به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های امید به تحصیل سهرابی و سامانی (1390)، شیوه‌های فرزندپروری بامریند (1991) و انعطاف‌پذیری روانشناختی دنیس و وندرال (2010) پاسخ دادند. داده‌ها با روش ضریب همبستگی و رگرسیون چندگانه در نرم‌افزار آماری 21- spss مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند.یافته‌ها: یافته های پژوهش نشان داد که از بین شیوه های فرزندپروری، شیوه فرزندپروری استبدادی و سهل‌گیر با امید به تحصیل رابطه منفی معنادار وجود دارد و بین شیوه فرزندپروری قاطع منطقی (مقتدرانه) با امید به تحصیل رابطه مثبت معناداری دارد. طبق نتایج بدست آمده شیوه فرزندپروری استبدادی و انعطاف‌پذیری روانشناختی بیشترین قدرت پیش‌بینی کنندگی امید به تحصیل را داشتند (001/0>p).نتیجه‌گیری: بنابراین از آنجایی که خانواده و الگوی تربیتی آن نقش مهمی در شکل گیری عادات و رفتارهای فرزندان دارد، به نظر می رسد تحول در شیوه های فرزندپروری بتواند به عنوان یکی از عوامل افزایش موفقیت تحصیلی فرزندانشان باشد.