اثربخشی آموزش مهارت‌های فرزندپروری بر کاهش استرس ادراک شده مادران کودکان دچار اختلال یادگیری خاص

زمینه و هدف: در بین اختلال‌های رشدی دوران کودکی، اختلال یادگیری خاص یکی از رایجترین آنهاست. اختلال یادگیری خاص به نقایصی اطلاق می‌شود که در آن کودک مبتلاء، در زمینه‌ی کسب مهارت‌های مورد انتظار خواندن، نوشتن، تکلم و یا ریاضیات نسبت به کودکان هم سن و دارای ظرفیت هوشی مناسب در سطحی پایین‌تر می‌باشد و همین امر منجر بروز استرس ادراک شده در والدین از جمله مادران می‌گردد. استرس ادراک شده، حالت یا فرایندی روان شناختی است که طی آن، فرد بهزیستی جسمی و روان شناختی خود را تهدیدآمیز ادراک می کند. لذا پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مهارتهای فرزندپروری بر کاهش استرس ادراک شده مادران کودکان دچار اختلال یادگیری خاص انجام شد.روش پژوهش: روش تحقیق نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه‌ی آماری پژوهش حاضر شامل تمامی مادران کودکان دچار اختلال یادگیری مشغول به تحصیل در مقطع ابتدایی شهر بروجرد در سال 1400 بود که از این تعداد به طور تصادفی از چهار مدرسه دولتی 40 مادر به شیوه‌ی نمونه‎‌گیری دردسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌ی استرس ادراک شده (pss) استفاده شد. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش 8 جلسه برنامه‌ی فرزندپروری را دریافت نمودند. داده‌ها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. یافته‌ها: بین دو گروه آزمایش و گواه از لحاظ، سن و شغل تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. نتایج بیانگر این بود که استرس ادراک شده مادران کودکان دچار اختلال یادگیری خاص در گروه آزمایش به طور معناداری کمتر از مادران کودکان دچار اختلال یادگیری خاص در گروه گواه بعد از آموزش مهارتهای فرزندپروری بود (001/0>p).نتیجه‌گیری: در راستای توجه اختصاصی به مشکلات سلامت روانی مادران دارای فرزند دچار اختلال یادگیری خاص از جمله سطح بالای استرس ادراک شده و کاهش چشم گیر دلایل زندگی، انجام آموزش مهارت‌های فرزندپروری اثر بخش به نظر می‌رسد. این مداخله برای پیشرفت درمان و کاهش هزینه‌های نگه داری از این کودکان نیز مفید خواهد بود.