اثربخشی آموزش شفقت به خود بر شادکامی و تعارض زناشویی

زمینه و هدف: ازدواج پیوندی است میان دو نفر که در ان هر یک از دو طرف عقاید، ویژگی های شخصیتی و ارزش های خود را وارد می‌کنند، بنابراین شگفت‌آور نیست که حتی در ازدواج‌های موفق نیز زن و شوهر مجبور به مقابله با تعارض‌ها و مسائل متعدد زناشویی بوده، لذا وجود مداخلات آموزشی و درمانی لازم می‌باشد. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر شادکامی و تعارض زناشویی زوجین شهر نجف آباد بود.روش پژوهش: طرح پژوهش حاضر از نوع مطالعه‌ نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر نجف آباد بود که از میان آنها 40 نفر به شیوه دردسترس انتخاب و به طور تصادفی و برابر به گروه آزمایش(20نفر) یا کنترل(20نفر) تخصیص یافتند. شرکت کننده ها در مرحله پیش از مداخله و پس از مداخله به پرسشنامه های تعارض زناشویی ثنایی ذاکر و همکاران(mcq)، پرسشنامه شادکامی آکسفورد((ohi) پاسخ دادند. گروه آزمایش تحت آموزش گروهی شفقت به خود در 8 جلسه 90 دقیقه ای قرارگرفت درحالی که گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و با استفاده از نسخه‌ی 26 نرم افزار spss تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: نتایج مقایسه گروه آزمایش با گروه کنترل نشان داد که شادکامی و تعارضات زناشویی نسبت به گروه کنترل تفاوت معناداری داشته است. به عبارت دیگر، آموزش شفقت به خود بر افزایش شادکامی و کاهش تعارض زناشویی تاثیر معناداری داشته است (05/0>p).نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد که آموزش شفقت به خود موجب کاهش تعارضات زناشویی و افزایش شادکامی زوجین شده است، نتایج این پژوهش قابلیت این را دارد که مورد استفاده رواننشاسان و مشاوران در مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی قرار گیرد.