مطالعه تطبیقی تصویر سازی و سینما با رویکرد آموزش تصویر سازی به کمک فیلم

مقاله حاضر به مطالعه تطبیقی دو هنر تصویرسازی و سینما می باشد ؛ رویکرد آموزش تصویر سازی وهدف اصلی استفاده از قابلیت های سینما تحقق این رویکرد می باشد با توجه تئوری هنری پانوفسکی و مطالعه تطبیقی،رویکردی آموزش محور به پژوهش داده شده سوال اصلی تحقیق آیا سینما می تواند به عنوان ابزار مناسب درآموزش تصویر سازی مورد استفاده قرارگیرد؟ پاسخ سوال و بررسی فرضیه که سینما به عنوان ابزارآموزشی تصویرسازی مناس ب است درگروه پاسخ به سواالت فرعی است.1: خروجی کار هنر جویان تصویرسازی با نمایش یک فیلم نسبت به هنر جویان که این ابزار محروم بوده اند، چه تفاوتی دارد؟.2درصورت بهبود کیفیت اسکیس ها به روش پیشنهادی تاثیراین روش چگونه در کار هنرجویان نمود می یابد؟ این مقاله برمبنای مطالعات استداللی به روش بررسی میدانی با تحلیل کیفی در راستای رویکرد پدیدارشناسانه نمادها است هدف پیش رو رسیدن به روشی کارآمد جهت افزایش راندمان آموزش تصویرسازی است راه حل مناسب به این منظور بهره از پتانسیل هنر سینما است طی خروجی بر مبنای تحلیل کیفی که %82 نمرات a و b از ابزار فیلم برای آموزش بهره برده اند تعلق گردید درحالی که تنها 18٪ محروم از این ابزار بودند نمرات a و b را کسب کنند طوری که ،06 86 ٪ اسکیس های گروه الف به لحاظ معنایی و ٪64/5 آن ها به لحاظ فرمی از فیلم به صورت آشکار پنهان بهره جسته اند. نتیجه این فرضیه که سینما به عنوان ابزار آموزشی تصویر سازی مناسب است صحیح بوده و میزان و چگونگی در حوزه ی عینی و ذهنی بررسی گردید.