مضامین و نقوش عامیانه بناهای مذهبی مازندران و بیان هنری در آموزش فلسفه برای کودک )مبتنی بر اندیشه عالمه جعفری( 1

روش فلسفه برای کودک، مطالعهی جمعی یا خواندن داستانی کوتاه و چند مجلسی و خاستگاه آن فلسفهی تربیتی است. داستانسکوی پرشی برای تفکر کودکان از راه پرسش در مفاهیم بیانشده در داستان است که این پرسشها برای آنها مسئلهساز میشود.برای خوانش بهتر و جذابیت داستان برای کودک، در راستای استفاده از فرهنگ بومی در آموزش فلسفه برای کودک، میتوان از نقوش عامیانه بناهای مذهبی مازندران با توجه به مضامین متنوع برگرفته از متون کهن ادبی این بناها، برای مصورسازی داستان استفاده کرد. انتخاب داستان و نقوش برای پرورش تعلیم و تربیت و رشد اخالقی در کودک، میتواند مبتنی بر اندیشهی عالمه جعفری باشد. به همین منظور این پژوهش در پی پاسخ به پرسش این است که؛ آموزش فلسفه برای کودک در داستان بومی مصور شده با نقوش عامیانهدر بناهای مذهبی مازندران، مبتنی بر اندیشه عالمه جعفری چگونه بازخوانی میشود؟ روش پژوهش توصیفی تحلیلی و از منظر هدف کاربردی است. ابزار این پژوهش منابع کتابخانهای، دانشگاهی و از تحقیقات معتبر و مجالت علمی پژوهشی برداشت کلی دارد. نقوشبناهای مذهبی مازندران، بهصورت میدانی گردآوریشده است. انتخاب داستانهای بومی برای آموزش فلسفه به کودک، متونی با مضامین مختلف )بومی، ملی، حماسی، اساطیری، مذهبی، دینی و اعتقادی( و مصورسازی با نقاشیهای عامیانه بناهای مذهبی مازندران که با بیانهای مختلف و مضامین متعدد ترسیم شدند، میتواند بر اساس استداللهای عالمه جعفری در فرهنگ و هنر در مسیر حیاتمعقول باشد. درنهایت داستانهای بومی مصور راهکاری مناسب برای پرورش رشد اخالقی و تربیتی کودک است.