نقش و جایگاه زن در کار تولید و پیشرفت جامعه از منظر نهج البلاغه

آنچه که در اسلام، قرآن و نهج البلاغه دیده مى‏شود، مسالة «تساوى» است نه مسالة «تشابه»، تفاوت است و نه تبعیض. مسالة تفاوت‏هاى فیزیکى و روحى بین زن و مرد، مطلبى نیست که انکارپذیر باشد، از مقولة حقوقى و در قلمرو جعل هم نیست که بشود آن را اثبات یا نفى کرد. امروز در جامعه شاهد هستیم که زنان سعی دارند در برخی شغل‌هایی وارد شوند که هیچ‌گونه سنخیتی با روحیات آنها ندارد، در حالی که امام اول شیعیان در خصوص واگذاری وظایف به زنان می‌فرمایند: «لا‌تملک المراة من الامر ما یجاوز نفسها، فان ذلک انعم لحالها و ارخی لبالها و ادوم جمالها»؛ به زنان بیش از توان آنها امور را تحمیل نکنید، زیرا این رعایت‌ها برای حال آنها مناسب‌تر، برای آرامش خاطرشان سودمند‌تر و برای دوام زیبایی آنها موثرتر است (نهج البلاغه: نامة 31). بانوان گاهی فراموش می‌کنند که وظیفة اصلی زن مسلمان در مرحلة اول شوهرداری و تربیت فرزندان است و انجام درست این وظایف شالودة اصلی نظام اسلامی را تضمین می‌کند تا راه سعادت و کمال الهی را سریع‌تر و بی‌خطر طی کند. وصی رسول خدا با درک این موضوع چنین به جامعة زنان خطاب می‌کند: «جهاد المراة حسن التبعل»؛ جهاد زن، خوب شوهردارای کردن است. بنابراین شیوة صحیح همسرداری که ریشة استحکام خانواده در آن نهاده شده است، یکی از اصول مهم استراتژیک مسائل زنان است که ضروری است نظام اجتماعی، برای استحکام آن برنامه‌ریزی کند. در این پژوهش قصد داریم که به بررسی نقش و جایگاه زن در جامعه و خانواده پرداخته و میزان مشارکت آنها در تولید، اشتغال و اقتصاد را بررسی کنیم.