پیامدهای حب دنیا از منظر امام علی علیه السلام

دین مبین اسلام همواره پیروان خود را به رعایت فضائل اخلاقی و ترک رذائل آن دعوت می‌نماید. حب دنیا، یکی از رذایل اخلاقی و سرمنشا اغلب گناهان است؛ به همین علت امام علی علیه السلام پیشوای متقیان در کلام نورانی خود بارها به دنیا و حب به آن اشاره کرده اند. حب دنیا یا به عبارت دیگر دوستی دنیا، همان وابستگی و علاقه مندی به زندگی پوچ دنیایی است؛ همان دنیایی که مورد مذمت خدا و اولیای الهی بوده است، دنیایی که در آن فقط به مادیات و لذائذ توجه شود و مردمِ آن به دنبال فراهم آوردن توشه‌‌ی سفر آخرت نباشند. امام علی علیه‌السلام، در کلام خود بارها حب دنیا را نکوهش کرده و پیامدهای آن را بیان فرموده اند. این پژوهش با فیش برداری از منابع کتابخانه‌ای و به روش توصیفی و تحلیلی به بیان پیامدهای حب دنیا از دیدگاه امام علی علیه‌السلام پرداخته است. مولای متقیان در کلام گهربار خود به پیامدهای حب دنیا اشاره کرده اند که مهمترین آن ها؛ از دست دادن حب خدا، مانع بزرگ رسیدن به تقوا، تباهی خرد، کور دلی، اندوه همیشگی، ایجاد حرص و طمع، بردگی، آرزوهای دست نایافتنی، انحرافات اجتماعی، هلاکت دنیوی، حسرت هنگام مرگ، تباهی دین، دشمنی با آخرت و تباهی آن است که بارها مورد مذمت قرار گرفته است.