فرهنگ کار در نهج البلاغه

در نظام اسلامی انسان اصالت دارد. فرهنگ مترقی اسلام، کار انسان را ارزشمند می‌داند و برای آن اهداف متعالی، همنوا با آفرینش قلمداد می‌کند. در این میان با الهام از سخنان گهربار علی(علیه‌السلام) به تبیین موضوع «فرهنگ کار در نهج البلاغه» پرداخته می‌شود و با بهره گیری از فرازهای پرشکوه آن، به بیان برنامه‌های راهبردی فرهنگ کار و برجسته سازی آن به عناوینی همچون: رعایت نظم در کارها، نظارت و سرکشی بر کارها، آگاهی، مهارت و تقوای اجتماعی، تاثیر رابطه مستقیم تعلیم و تربیت برکار فرد، تفکیک کار به نسبت نقش‌ها پرداخته می‌شود.در ادامه می‌بینیم جایگاه‌ کار در منظر علی (علیه‌السلام)، به مثابه امری عبادی از ارزش والایی برخوردار است و ایشان التفات فوق العاده‌ای به تاثیرات معنوی کار مانند: رضایت الهی و اخلاص در آن، عامل پاکی از گناه و استجابت دعا، تبدیل ارزش ابزاری به ارزش متعالی انسانی، دارند. در انتها راهکارهای ارتقاء فرهنگ کار مانند تنوع و نوع‌آوری، ثبات و پرهیز از این شاخه به آن شاخه پریدن، مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. امید است دستورالعمل‌های گرانبهای آن حضرت در جوامع اسلامی و در اقصی نقاط جهان، به عنوان الگوی صحیح و مطلوب فرهنگ کار و نهادینه شدن آن بر مبانی ارزشی و نگرشی دین اسلام در مسیر پیشرفت و تعالی معرفی گردد. روش تحقیق، توصیفی و جمع آوری اسناد و مدارک به شیوه کتابخانه‌ای است.