مطالعه‌ی چهار بعد موثر بر ارتقا فرهنگ کار از دیدگاه امام علی‌(ع) در نهج البلاغه

اشتغال و داشتن حرفه و شغل مناسب از جمله مسائلی است که برای انسان‏ها اهمیت زیادی دارد. ارتباط انسان و کار، ارتباطی متقابل بوده و ضمن اینکه انسان آفریننده کار و فعالیت خود است، نوع کار و انجام آن در هر مرحله، به او نشاط مضاعف می‏ بخشد و در او عزّت و بزرگی را تقویت می‏ کند و تصور می ‏نماید فردی ارزشمند و مفید برای جامعه است و می‏ تواند مسئولیتی را به نحو مطلوب انجام دهد. شغل و حرفه مناسب علاوه بر تامین نیازمندی‏ های اقتصادی، آثار تربیتی، روان‏شناختی، اجتماعی و معنوی نیز دارد. این مقاله تلاش کرده است تا با استناد به آموزه‌های امام علی (ع) در نهج‌البلاغه و مجموعه‌‌ای از پرسش‌‌های هدف‌دار برگرفته از سخنان و وصایای حضرت (ع) در موضوع فرهنگ کار، دیدگاه و بینش افراد پاسخگو را در دو گروه زنان و مردان شاغل مورد سنجش قرار دهد. بخشی از روش تحقیق حاضر تهیه پرسشنامه بوده است. پرسشنامه مذکور در چهار بعد: وضعیت محیط کار، ارتباط موثر، عدالت و تعهد با ارایه بیست سوال طرح شده است. بررسی آماری نتایج، تطابق نظر زنان و مردان جامعه با بیانات حضرت (ع) را نشان می‌داد که گویای اشراف حضرت امیر (ع) بر نیازهای انسان و مسایل روانشناختی و جامعه‌شناسی است و در بحث ارتقا فرهنگ کار به جرات می‌توان گفت آموزه‌های نهج‌البلاغه راهنما و الگویی کامل برای همه‌ی دوران‌هاست.