نقش سنت‌های الهی در زمینه‌های ایجاد تاریخ از منظر نهج‌البلاغه

تاریخ‌سازی به وقایع و اتفاقاتی گفته می‌شود که در گذشته رخ داده‌اند و برای تعیین و تبیین آن‌ها از منابع تاریخی استفاده می‌شود. تاریخ‌سازی به عنوان یکی از مهم‌ترین شاخه‌های تاریخ، به بررسی و تحلیل رویدادهای تاریخی و تاثیر آن‌ها بر جامعه و فرهنگ مردم می‌پردازد. لذا این تاریخ‌سازی نیاز به زمینه‌هایی دارد که موجبات آن تاریخ و واقعه بدست آید. اما باید دید سنت‌های الهی چه نقشی در این زمینه‌های تاریخ سازی دارند و این سنت‌های الهی چه موارد هستند. اهمیت این پژوهش زمانی مشخص می‌شود که اندیشه سکولار، غالب حوزه‌های علوم انسانی را در بر دارد و مقوله الهیات و خداشناسی در این زمینه مغفول مانده است و لذا پرداختن به این مقوله، نقش خدا باوری و تاریخ توحیدی را معین می‌کند. برای بدست آوردن نقش سنت‌های الهی منابع متعددی می‌تواند استفاده شود که در این مقاله، نهج‌البلاغه به عنوان حیطه بدست آوردن این سنت‌های الهی در تاریخ‌سازی مد نظر است. این پژوهش به روش توصیفی _ تحلیلی صورت گرفته است و بررسی‌های بدست آمده از نهج‌البلاغه نشان می دهد که ده مورد از سنت های الهی مانند ابتلا به شدائد، امداد به مومنان و غیر مومنان، ازدیاد نعمتها و آزمایش شدن، پیروزی بر دشمنان و چند مورد دیگر ار می توان جزو زمینه‌های ایجاد تاریخ برشمرد.