تاثیر رفاه اجتماعی بر عدالت اقتصادی از منظر نهج البلاغه

بر مبنای آموزه های اجتماعی نهج البلاغه رفاه اجتماعی تعبیری از مسئولیت پذیری دولت در قبال وضعیت اجتماعی، اقتصادی جامعه است و مجموعه ای از حقوق و وظایف که رابطه بین افراد جامعه با دولت را هدایت می کند. اشتراک درمقام انسانی حقی را ایجاد می کند که نه تنها حاکم بلکه هرانسانی نسبت به آن مسئول است و بایدآن را مراعات کند؛ درحقیقت بر مبنای رهنموده های حضرت علی (ع) ، شایسته است که همه انسان ها مورد احسان و یاری رسانی قرار گیرند و با این بینش دوستی خویش را بر سراسر جامعه انسانی بگستراند. نهج البلاغه روابط اجتماعی را بر معیار های انسانی استوارمی داند، بینشی که مانع پیدایش گروه بندی های نابرابر در ساختار اقتصادی جامعه خواهد شد؛ حضرت در توصیه های خود به فرماندهان مناطق مختلف جهان اسلام به رابطه ارزش های دینی با رفتارهای اقتصادی و اجتماعی آنها در جهت عدالت و رفاه اجتماعی و اقتصادی اشاره کرده اند؛ این پژوهش نشان داد که استفاده از تمام آموز های مدیریتی حضرت علی(ع) در نهج البلاغه بخصوص در مسیر راه های دینی (تشویقی و سلبی) در راستای فراهم آوردن امکانات لازم به منظور برطرف کردن تبعیض های اقتصادی و اجتماعی با رویکردی بازسازنده در روند موقعیت اقتصادی ا قشار ضعیف جامعه را دارد.