پرورش مبتنی بر آموزه های نهج البلاغه، رویکردی برای حل مساله کار و تولید

نظام آموزشی و در نهایت مدرسه از مهمترین عوامل توانمند سازی و توسعه فردی ،اجتماعی و فرهنگی جامعه از طریق دانش آموزان است. توانمندی منابع انسانی و رسیدن به حد مطلوب سلامت روان و کارآمدی در جامعه نشانه کارایی واقعی نظام آموزش و پرورش و مدارس می باشد.هر نظام های آموزشی به انسان و غایت وجودی وی دارد ، اهداف و به تبع آن برنامه هایی برای نسل آینده تدوین می کند. با احترام به همه نظریات علمی طبق نظراندیشمندان مسلمان غایت های موجود انسانی را باید از منظر خالق او تبیین و برهمین اساس باورهای دینی به تحقیق در مورد مبانی و اصول تربیت انسان جهت می دهد با قدری تامل مشخص می شود که این باور به هیچ وجه محدود کننده نیست بلکه جهت دهنده و مانع بسیاری از محدود نگری های انسانی می شود.از آنجایی که برنامه تربیت با رویکرد تقویت بنیان های کار آفرینی و توسعه تولید در مدارس که از اهداف مهم همه کشور ها است و از طریق آموزش های رسمی پایه گذاری می شود. این مقاله با هدف تبیین مولفه های تربیت از منظر نهج البلاغه، اصول تربیت توانمندساز را برای تقویت بنیان های کار آفرینی بر اساس اصول تربیتی نهج البلاغه مورد بررسی قرار داده است. این مقاله با استفاده از روش کتابخانه ای انجام شده است. نتایج این مقاله بیان می کند،در صورتی ما به نظام آموزشی کارآمد برای توانمندسازی موثر بر کار و تولید دست می یابیم که تربیت بر مبنای بنیان های اعتقادی و اخلاقی را با مولفه های توانمندسازی در ابعاد تفکر خلاق، اعتماد به نفس و کسب مهارتهای مورد نیاز را برنامه ریزی کنیم.