مبانی و روش های تربیت اجتماعی از منظر قرآن و نهج البلاغه

این مقاله در صدد تبیین مبانی و روش های تربیت اجتماعی از منظر امام علی (ع) است و نشان میدهد آن حضرت بسیار پایبند به این ارزش بوده اند و باید گفت تربیت حقیقی آن است که امضاءکننده ی سعادت انسان در همه دوران زندگی او باشد که بتواند راه کمال را بپیماند و این حقیقت هیچ وقت قابل انکار نیست ودر این باره توانایی و ظرفیت انسان ها، مختلف و گوناگون است و بدون توجه به مراتب وجود و تفاوت توانایی انسان ها کار تربیت به درستی شکل نمی گیرد. زیرا در تربیت به روش های متغیری نیاز است که بتوان به وسیله ی آنها، اصول تربیت را عملی کرد و حرکت به سوی اهداف تربیت را آسان کرد. بی گمان انسان برای رفتن به سوی مقاصد تربیت و برای اینکه بتواند زندگی آرام و سالم در روابط اجتماعی خود با دیگران داشته باشد، لازم است راه به درستی انتخاب شود و از روش های مناسب بهره گرفته شود؛ همانطور که برای هر کاری راه و روش متناسب با آن کار را باید پیدا کرد. در غیر این صورت تلاش ها و زحمات به بار نخواهد نشست و برنامه ها و هزینه ها تباه خواهد شد. نتایج حاصل از این پژوهش با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی این بخش نشان میدهد که امام علی (ع)در موضوع (تربیت اجتماعی) از روش حس و حدس بهره برده اند.