راهکارهای کاهش نابرابری های اجتماعی در جامعه از منظر نهج البلاغه

برقراری عدالت اجتماعی از نکات مهمی است که باید در حکومت ها به آن نگاه ویژه ای داشت. برای نیل به این مهم باید تلاش بسیاری نمود و به ریشه کن کردن نابرابری ها پرداخت؛ تنها حکومتی که در طول تاریخ بشر تا قرن اخیر توانسته است در مبادی و اصول حکومتی خود اصل برابری را برپا و آن را اجرا نماید حکومت امام علی (ع) بوده است. ایشان در اجرایی نمودن برابری، اصولی را بین ارکان حکومت با مردم و نیز در بدنه جامعه رعایت نموده است که از این اصول می توان به برابری رهبر و بینوایان، رهبر با عامه مردم و برابری در معیشت و همچنین برابری با هر مرتبه اعتقادی، برابری غنی و فقیر، برابری قومیت ها و نژاد ها و... اشاره کرد. پژوهش حاضر با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و با روش توصیفی – تحلیلی راه کارهای کاهش نابرابری های اجتماعی در سیره امام علی (ع) را مورد تبیین و تحلیل قرار داده و نتایج، حاکی از آن است که رعایت این اصول و مساوات و رفع تبعیض ها، جامعه را به سمت برادری سوق می دهد و تا حاکم نشدن برابری در جامعه نمی توان از برادری سخن به میان آورد. علی (ع) با شناخت عمیقی که از اسلام و اهداف اجتماعی آن داشت ساختار روانی نا برابری های اجتماعی را شکست و ثابت کرد که می توان در جامعه برابری و تساوی را برقرار نمود.