بررسی مولفه های لازم اخلاقی برای مدیران از منظر نهج البلاغه

اخلاق سازمانی نوعی از اخلاق کاربردی یا اخلاق حرفه‌ای است که اصول اخلاقی یا مشکلات اخلاقی‌ای را که در یک محیط سازمانی به وجود می‌آید، بررسی می‌کند و برتعهد سازمان به ارتقای ارزش‌های اجتماعیِ غیراقتصادی تاکید دارد. موضوع «اخلاق سازمانی» در اوایل دهة 1970م. در ایالات متحدة آمریکا متداول شد؛ در اواخر دهة 1980م. و اوایل دهة 1990م. سازمان‌ها شروع به برجسته‌ کردن درجة اخلاقی خود کردند. احتمالاً آن‌ها این کار را برای دور کردن خود از رسوایی‌های تجاری آن دوره انجام ‌داده‌اند. اگرچه زوایای دید، مقاصد و گونة بهره‌جویی از اخلاق، برای روسا بسیار متنوع است، ولی از عصر افلاطون تا عصر جدید هیچ اندیشمند سیاسی و مدیریتی را نمی‌توان سراغ گرفت که در بارة اخلاق زمامداران و مدیران سکوت کرده باشد. در پژوهش حاضر، با روش اسنادی و کتابخانه‌ای، و بهره‌گیری از منابع مختلف، به تحلیل و مقایسة برخی ویژگی‌های اخلاقی لازم برای مدیران و همچنین ارائة راهکار‌های مدیریتی در انجام هر چه بهتر وظایف آنان در رشد و تعالی سازمان تحت امر خود، پرداخته شده است.