نگرش نهج البلاغه به فراگیری مهارتها و فنون

از جمله ویژگی های برجسته ی جامعه ی سالم این است که کسی در فقر نباشد؛ این بدان معناست که کار و فعالیت اقتصادی و کسب درآمد از مهم ترین شاخصه های یک جامعه ی سالم است. فراگیری انواع فنون و مهارتها، گامی بسیار مهم جهت استقلال اقتصادی و اجتماعی است. پژوهش پیش رو یک تحقیق توصیفی است و بدنبال پاسخگویی به این پرسش که آیا در نهج البلاغه به فراگیری فن یا مهارت، اشاره شده است؟ کار متناسب با توانمندی های فردی نه تنها منجر به تولید درآمد و رشد اقتصادی می شود، بلکه به لحاظ روانی نیز فعالیتی ثمر بخش است؛ حس رضایت مندی از شغل، شبکه ای از افکار و احساسات خوشایندی( چون : ارزشمندی، اعتمادبنفس، قدرت، توانمندی، استقلال و...) را ایجاد نموده که ثبات و سلامت روانی فرد را تعالی می بخشد. بر اساس پژوهش انجام شده، تاکید بر ضرورت کار کردن و تداوم در آن و عمل به علم ( که همگی می تواند منجر به یادگیری یک مهارت یا فن شود) در نهج البلاغه بارها اشاره شده؛ هرچند با گذر زمان، ضرورت دارد مفاهیم خطبه ها، حکت ها و نامه ها را منطبق با نیاز جامعه و واژگان رایج در این زمان، هماهنگ سازی و تحلیل نماییم.