بررسی مفهوم کار در نهج البلاغه از نگاه آرای بوردیو

این پژوهش با استفاده از نظریه‌های جامعه‌شناختی پیر بوردیو، به بررسی مفهوم «کار» آن‌گونه که در نهج‌البلاغه، یک اثر ادبی محوری اسلامی منسوب به علی بن ابی‌طالب است، می‌پردازد تا بینشی تازه از دیدگاه‌های غیرسنتی، دینی و غیر غربی ارائه دهد. این مطالعه از یک رویکرد هرمنوتیکی و تفسیری برای تحلیل انتقادی بازنمایی چندبعدی «کار» و تجلی آن در بافت اجتماعی- مذهبی نهج‌البلاغه استفاده می‌کند و بررسی می‌کند که چگونه می‌توان مفاهیم بوردیو از عادت، سرمایه و میدان را گسترش داد. پس از یک پرسش پژوهشی دو وجهی، این مطالعه به بررسی چگونگی بیان «کار» در نهج‌البلاغه می‌پردازد و چگونه نظریه‌های بوردیو می‌توانند درک ما از این بازنمایی‌ها را در بافت اجتماعی-مذهبی تقویت کنند. دایره هرمنوتیک لایه‌هایی از معنا را در اطراف «کار» ایجاد می‌کند و آن را به‌عنوان تلاشی الهی که در تار و پود اخلاقی فرد نفوذ می‌کند، آشکار می‌کند. علاوه بر این، «کار» را در «حوزه» نهج‌البلاغه تحلیل می‌کند و شبکه‌ای پیچیده از روابط اجتماعی و آموزه‌های دینی را به همراه «سرمایه» به نمایش می‌گذارد که پاداش‌های اقتصادی، اجتماعی و معنوی را برای مشارکت‌های حرفه‌ای معنادار به نمایش می‌گذارد. نتایج نشان می‌دهد که نهج‌البلاغه تصویر پیچیده‌ای از «کار» ارائه می‌دهد که با هنجارهای اخلاقی و اجتماعی تلاقی می‌کند و کار را به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از شخصیت و عملکرد معنوی فرد به تصویر می‌کشد. علاوه بر این، این مطالعه نشان می‌دهد که بکارگیری سازه‌های نظری بوردیو، درک «کار» را در نهج‌البلاغه غنی می‌کند و نشان‌دهنده رابطه هماهنگ بین رفتار فردی، انتظارات اجتماعی و آرزوهای معنوی است. در نتیجه، این مطالعه نه تنها معانی غنی «کار» را در یک متن محوری اسلامی روشن می‌کند، بلکه این آموزه‌های کهن را با چارچوب‌های جامعه‌شناختی مدرن پیوند می‌دهد و بر ارتباط پایدار «کار» و ادغام عمیق‌تر آن با فعالیت‌های اقتصادی و تعهدات اخلاقی تاکید می‌کند. . پیامدها حاکی از آن است که خرد مندرج در نهج‌البلاغه برای جامعه معاصر مرتبط است و شیوه‌های اقتصادی و اخلاقی متعادل را تشویق می‌کند. این مطالعه نمونه منحصر به فردی از نحوه گفتگو و اطلاع رسانی متون تاریخی و مذهبی با نظریه های اجتماعی معاصر ارائه می دهد.