فرهنگ کار از منظر امام علی علیه السلام در نهج البلاغه

هر جامعه ای برای گذران امور خود و رفع نیازهایش به مشاغل گوناگون نیاز دارد تا با توجه به آنها احتیاجات خویش را برطرف سازد و افراد جامعه بتوانند به وسیله نعمت ها و موهبت های طبیعی، توان خود را بالا ببرند؛ از این رو تمام مشاغل موجود در جوامع بشری که به نوعی با زندگی انسان ارتباط دارد از دید بشر، مهم و اساسی بوده و باید برای تحقق فرهنگ مناسب آن تدبیری مناسب اندیشید تا موجب تعالی بشر گردد. هدف از این پژوهش نیز، شناخت نگرش های اسلامی فرهنگ کار بر اساس دیدگاه امام علی علیه السلام و همچنین شناسایی راهکارهای اصالح فرهنگ کار با دقت نظر و تفکر در جریانات وقایع و عملکردهای امام علی علیه السالم در زمان حیات خویش میباشد. روش انجام این پژوهش به صورت کتاب خانه ای بوده و با مطالعه منابع اصلی و معتبر، به صورت توصیفی- تحلیلی ارائه می شود. از دغدغه های اندیشمندان و صاحب نظران اسلامی در مقوله کسب و کار، پالایش و بازبینی فرهنگ کار است که امروزه به یک چالش جدی تبدیل گشته و افکار را به خود مشغول نموده است. فرهنگ کار درحکومت اسلامی نیز ،دارای مبانی خاص خود می باشد ودر این پژوهش سعی شده دو نوع از مبانی فرهنگ کار با عنوان: مبانی کلامی و مبانی اخلاقی مورد بررسی قرار گیرد تا با شناسایی و بازنگری در آنها ضمن شناخت آسیب های موجود، امکان دستیابی به یک الگوی صحیح و مناسب برای اصالح فرهنگ کار اسلامی به دست آید. از این رو با رویکرد به نهج البلاغه، به اصول مهمی که امام علی علیه السلام برای اصالح فرهنگ کار عنایت داشته اند،می پردازیم. همچنین آسیب شناسی فرهنگ کار ونیز اصولی که برای اصالح فرهنگ کار باید رعایت شود،از موارد مورد بررسی این پژوهش می باشد.