عوامل انحراف خواص از دیدگاه نهج البلاغه امام علی (ع)

انسان ها از لحاظ ذات و سرشت یکسانند و عوامل ترقی و انحراف از مسیر حق در همۀ آنها وجود دارد. این امر با بازخوانی و دقت در برهه های تاریخی روشن می شود و برای جامعۀ انسانی عبرت آموز است. برخی از بیانات نهج البلاغه سرگذشت انسان های خواص و برجسته ای است که با وجود روشن بودن حق، از مسیر شایسته خود منحرف شدند. توجه دادن خواص در هر جامعه ای به رفتاری که آنها در پیش گرفته اند مانع از شکل گیری بسیاری از انحرافات خواهد بود، به همین هدف، این مقاله به روش توصیفی-تحلیلی به تبیین عوامل متعدد انحراف خواص از دیدگاه نهج البلاغه پرداخته است. مقصود ما از خواص، افراد و گروه هایی است که حامی حقّ اند؛ اما در مقابل دنیا و متاع های آن دچار انحراف می شوند. یافته های پژوهش نشان می دهد که انحراف خواص از منظر نهج البلاغه متاثر از عوامل متعدد اخلاقی رفتاری ای مانند: دنیاپرستی، پرهیز نکردن از مال حرام و عافیت طلبی و...؛ و عوامل اعتقادی و فکری ای مانند: نداشتن ایمان واقعی، ولایت ناپذیری، نا آگاهی به قرآن و عدم رجوع به سنّت و...؛ و عوامل سیاسی اجتماعی ای چون: ریاست طلبى، بی بصیرتی، ملاحظات خویشاوندی و ... بوده است.