تحلیلی بر تغییرات فرهنگی و اجتماعی ناشی از بحران کرونا در ایران

شیوع ویروس کرونا نشان می دهد که چگونه یک مسئله بیولوژیکی می تواند به یک موضوع اجتماعی، اقتصادی و سیاسی تبدیل شود. ظهور کرونا در عصر فعلی از نقاط تحول ساز در تاریخ محسوب می شود و در آینده می توان این بخش از تاریخ را به عنوان دوران پساکرونا و پیشاکرونا تقسیم کرد. ویروس کرونا سبک زندگی افراد را متحول خواهد کرد و در جامعه اثرات روانی این پدیده قابل مشاهده خواهد بود. در این مقاله هدف بررسی تغییرات فرهنگی و اجتماعی ناشی از بحران کرونا در ایران می باشد که بصورت نظری و کتابخانه ای انجام می شود. بحران اجتماعی و اقتصادی ناشی از شیوع کرونا، پیامدهای بسیاری را برای جوامع مختلف داشته است. بخشی از این پیامد ها، معطوف به تغییرات رفتاری در سطح خرد هستند که علی رغم ظاهر کوچک و محدودشان، بسیار کلیدی هستند: ماسک زدن، پرهیز از دست دادن، پرهیز از همه آداب بدنی روابط صمیمانه و حتی فاصله فیزیکی از دیگران. این تغییرات رفتاری، صرفا تغییر در چند عادت ساده نیستند، آنها بنیان های تعاملات نزدیک و صمیمانه انسان ها را دستخوش تغییر کرده اند. همچنین برخی از تغییرات سبک زندگی افراد، ناشی از این ویروس عبارت اند از: «گرایش بیشتر به فردگرایی»، «رونق دورکاری»، «گسترش کسب وکارهای مرتبط با فضای وب» و … . کرونا در بعد اجتماعی نیز روی همبستگی اجتماعی اثر گذاشته است. در شرایط بحران کرونا، بدون توجه به زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی، نه تنها امکان اثرگذاری مثبت اندک خواهد بود، بلکه هرگونه بی‌توجهی به وجوه اجتماعی مدیریت بحران کرونا، می‌تواند فاجعه‌ها و دردسرهای بیشتری را دامن بزند با توجه به آنچه که از ابعاد مختلف اجتماعی و فرهنگی شیوع بیماری کرونا گفته شد، در می یابیم که باید از تهدید ها نهایت استفاده را کرد و آنها را به فرصت هایی نو تبدیل کرد تا ضمن کاستن از سطح آسیب های حاصل از این قبیل تهدیدها، راه و روش هم زیستی با این ویروس را فرا گرفته و با توجه به مزایای آن؛ سبک زندگی جدیدی را تجربه و تدریجا آن را نهادینه کنیم تا هدف پس لرزه های کوتاه مدت و بلند مدت آن نشویم.