کاوش نجات بخشی محوطه 19، حوضه ی سد چمشیر، گچساران، کهگیلویه و بویر احمد

بررسی‌های حوضه‌ی آبگیر سد چم‌شیر طی دو فصل به سرپرستی سیاوش سراقی و محمدتقی عطایی در سال‌های 1390 و 1395، منجر به شناسایی و بررسی 150 محوطه و گزینش محوطه‌هایی جهت کاوش نجات‌بخشی گردید که یکی از آن‌ها بنای شماره‌ی 1 محوطه‌ی شماره‌ی 19 بود (شکل 1). در ابتدا بقایای معماری این محوطه به‌اندازه‌ی حدود 18×12 متر در راستای شمال‌شرقی جنوب‌غربی شناسایی شد که در فاصله‌ی حدود 7 متری جنوب بقایای یادشده، بقایای رد دیواری به درازای حدود 13 متر تا حدودی مشخص بود (شکل 2). بنای یادشده در عملیات نجات‌بخشی سال 1395 به سرپرستی اکبر عزیزی مورد گمانه‌زنی قرار گرفت. در آن فصل، گمانه‌ای به ابعاد 2 در 4 متر در بنای شماره‌ی 1 محوطه‌ی 19 ایجاد شد (عزیزی 1395) که کاوشگر با توجه به بقایای معماری و سفال‌های یافت شده، آن را استقرارگاهی کوچ‌نشینی از قرون میانه‌ی اسلامی دانست که دام‌های خود را در حیاط آن نگهداری می‌نمودند. هیئت کاوش باستان‌شناسی محوطه‌ی 19، حوضه‌ی سد چم‌شیر، شهرستان گچساران به سرپرستی نگارنده، بر اساس مجوز شماره‌ی 40034318، از تاریخ 19/08/1400 عملیات کاوش را در تاریخ نوزدهم آبان ماه 1400 آغاز نمود و در تاریخ هیجدهم آذرماه پایان یافت. این فصل کاوش با هدف کاوش حداکثری محوطه، شناخت کیفیت استقراری، پلان و فضاهای بنای شماره‌ی 1 محوطه 19 و همچنین کارکرد و پیشینه‌ی ساخت دقیق‌تر آن با استناد به شواهد باستان‌شناختی انجام گرفت.