اصلاح فرم ارزشیابی عملکرد آموزشی استادان با استفاده از روش بهترین- بدترین

ارتقای مستمر عملکرد آموزشی استادان در دانشگاه ها به منظور افزایش سطح کیفیت آموزش امری ضروری است و این امر بدون استفاده از ابزارها و فرآیندهای ارزشیابی موثر امکان پذیر نیست. یکی از رایج ترین روش های ارزشیابی که در حال حاضر در دانشگاه-ها بکار می رود، نگرش دانشجویان نسبت به عملکرد استادان از طریق تکمیل پرسشنامه های آنلاین است. پرسشنامه ها حاوی سوال‌های مختلفی می باشند که در محاسبه نمره ارزشیابی استادان با ضریب اهمیت یکسان در نظر گرفته می شوند؛ درحالی که در سیستم ارزیابی عملکرد استادان بسیار بعید به نظر می رسد. ازاین‌رو، این تحقیق با استفاده از روش بهترین- بدترین (bwm) به سوالات پرسشنامه ارزشیابی عملکرد آموزشی استادان وزن می دهد. پیاده سازی روش بهترین- بدترین، تفاوت معنی‌داری را با وزن-های مساوی مورداستفاده در پرسشنامه فعلی نشان داد. « تسلط استاد بر موضوع درس» با وزن 4409/0 و « امکان ارتباط با استاد در خارج از کلاس (ساعت مشاوره)» با وزن 009/0 به ترتیب مهم‌ترین و کم اهمیت ترین فاکتور برای عملکرد آموزشی استاد در نظر گرفته‌شده است. بنابراین با لحاظ کردن درجه اهمیت سوالات پرسشنامه از طریق وزن های به‌دست‌آمده، نمره ارزشیابی استادان به واقعیت نزدیک تر بوده و می توان آن را به‌عنوان جایگزین مناسبی برای سیستم فعلی ارزشیابی استادان در دانشگاه های کشور بکار برد.