تخصیص پویای سلاح‌های یک شناور علیه دسته پهپاد‌های مهاجم

امروزه در صحنه دریایی اقبال به استفاده از ریزپرنده‌ها بسیار زیاد شده است به طوریکه با استفاده از دسته ریزپرنده‌ها به شناورها حمله می‌شود. بنابراین شناورها باید با استفاده از روش‌ها و ابزارهای مختلف، سعی در نابودی این ریزپرنده‌ها داشته باشند. این پژوهش سعی کرده تا پس از آشنایی با روش های متعارف درگیری ریزپرنده‌ها با شناورها، به بررسی روش‌های دفاع از شناور در برابر این تهدیدها بپردازد. هدف این تحقیق بیشینه سازی احتمال نابودی تهدیدها است. بدین منظور، یک مدل دو مرحله‌ای تصادفی بر اساس رویکرد برنامه‌ریزی تصادفی دومرحله‌ای توسعه داده می‌شود. سپس رویکرد تخصیص پویای سلاح/تهدید بر اساس مدل مذکور توسعه داده می‌شود که این مدل بر اساس یک الگوریتم حریصانه کار می‌کند و در چند مقطع زمانی سلاح‌ها را به ریزپرنده‌ها تخصیص می‌دهد. به منظور بررسی عملکرد این روش توسعه داده شده، از رویکرد شبیه سازی مونت کارلو استفاده می‌شود. بر اساس چندین نمونه مسئله تصادفی تولید شده، نتایج عددی نشان می‌‌دهند که در شرایطی که رویکرد تخصیص پویا مبتنی بر مدل دو مرحله‌ای عملکرد مناسبی دارد اما از نظر زمان حل، با افزایش سلاح‌ها و تهدید، عملکرد مدل کاهش پیدا می‌کند.