استفاده از تصمیم گیری چند معیاره فازی در بهینه سازی برنامه ی درمان دارویی فشارخون بالا

با توجه به اهمیت درمان دارویی در خدمات سلامت و تامین نیازهای بیماران، شناسایی درمان موثر از دیدگاه پزشکان امری مهم به نظر می رسد که باتوجه به ماهیت بیماری های مزمن و تاثیرات آن، توجه به درمان دارویی در این زمینه اهمیت بیشتری پیدا می-کند، لذا هدف از این مطالعه اولویت بندی داروهای موثر در درمان فشار خون بالا در افراد کم تر از 55 سال می باشد. مطالعه حاضر از نوع توصیفی کاربردی بوده و از میان پزشکان دارای تخصص قلب و عروق انجام گردید. اولویت بندی داروهای موثر در درمان فشار خون با استفاده از روش تاپسیس فازی و به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده و استفاده از روش تاپسیس فازی از نرم افزار اکسل استفاده شده است. داروهای دیورتیک، اسپیرونولاکتون، آلفابلاکر، بتابلاکر، مسدودکننده ی کانال کلسیم، مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین و مسدودکننده های گیرنده ی آنژیوتانسین در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفته شده است. مسدودکننده های گیرنده ی آنژیوتانسین دارای بالاترین اولویت بدست آمده است و در اولویت های بعدی به ترتیب مهارکننده های آنزیم تبدیل کننده آنژیوتانسین، مسدود کننده ی کانال کلسیم، بتابلاکر، آلفابلاکر، اسپیرونولاکتون و دیورتیک قرار گرفتند. دقت حاصل از نتایج تاپسیس فازی در قیاس با توصیه ی عمومی درمان فشار خون بالا مشابه به دست آمد که بیانگر دقت بالای روش تاپسیس فازی در رتبه بندی است. با توجه به دقت بالای این روش، میتوان از آن به عنوان یک روش کمکی برای کمک به متخصصان در اولویت بندی گزینه های دارویی مورد استفاده قرار گیرد.