چهره پنهان گردشگری داخلی ایران: غیرنهادی و نحیف

آمارهای جهانی حاکی از این است که استفاده گردشگران از خدمات نهادی صنعت گردشگری در دنیا، موجب رشد اقتصادی و افزایش اشتغال در مقاصد گردشگری به ویژه کشورهای در حال توسعه شده است. به رغم موانع پرشماری که بر سر توسعه گردشگری ورودی ایران وجود دارد، گفتمان غالب بدون توجه به سبک سفر گردشگران درون مرزی بر آن است که توسعه گردشگری درون مرزی به تنهایی میتواند مزایای اقتصادی توسعه گردشگری ورودی را به همراه داشته باشد. این پژوهش در صدد برآمد با رویکردی شواهدمحور، با رجوع به داده های مرکز آمار ایران (1396، 1397، 1398) میزان استفاده گردشگران درون مرزی را از خدمات نهادی صنعت گردشگری بررسی کند. با بررسی اماری شیوه سفر، وسیله نقلیه اصلی سفر، سیله نقلیه رفت و برگشت، نوع اقامت و سهم هزینه ها را مقایسه و واکاوی و جمع بندی کند. نتایج نشان داد گردشگران ایرانی در سفرهای داخلی خود غالبا از خدمات نهادی صنعت گردشگری در حوزه های فوق استفاده نمی کنند. بنابراین می توان استنباط کرد که گردشگری داخلی ایران از نوع غیرنهادی و نحیف است و نمی توان انتظار داشت سهم چشمگیری در رونق اشتغال و تولیدناخالص داخلی کشور داشته باشد.

the latent face of iran's domestic tourism: non-institutional and fragile

global statistics indicate that tourists use of the institutional services of the tourism industry in the world has caused economic growth and increased employment in tourism destinations, especially in developing countries. despite the many obstacles that exist in the development of inbound tourism in iran, the prevailing discourse, regardless of the travel style of domestic tourists, is that the development of domestic tourism alone can bring economic benefits to the development of inbound tourism. this research aims to investigate the use of institutional services of the tourism industry by domestic tourists with an evidence-based approach, referring to the data of iran statistics center (2016, 2017, 2018). to compare, analyze and sum up the travel method, the main travel vehicle, round-trip vehicle type, type of accommodation and share of costs by statistically examining the travel method. the results showed that iranian tourists often do not use the institutional services of the tourism industry in the above areas during their domestic trips. therefore, it can be concluded that iran s domestic tourism is non-institutional and thin, and it cannot be expected to have a significant contribution to the prosperity of employment and gross domestic production of the country.