تاثیر تجویز دهانی صمغ عربی بر فاکتور های آنتی اکسیدانتی و ضد التهابی پس از مسدود سازی آئورت شکمی

چکیدهمقدمه و هدف: با بسته شدن مسیر خون رسانی، بافت ها و ارگان های مربوطه تحت تاثیر کمبود اکسیژن و خطرات التهابی قرار گرفته و ممکن است این فرآیند موجب مرگ سلول ها گردد. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر صمغ عربی به عنوان یک داروی طبیعی، در بافت های بدن پس از انسداد شریان آئورت شکمی بود.روش کار: در انجام این مطالعه از 28 سر موش صحرایی نر در چهار گروه به ترتیب گروه سالم، شم جراحی، کنترل و گروه صمغ عربی استفاده شد. در ابتدا 4 گرم بر کیلوگرم صمغ عربی (از طریق گاواژ) به مدت 21 روز به موش ها تجویز شد. سپس شریان آئورت شکمی به مدت 60 دقیقه توسط گیره های استریل جراحی در اندازه کوچک از دو نقطه، یکی در محل جدا شدن شریان کلیوی و دیگری در محل دو شاخه شدن آئورت مسدود شد. سپس 72 ساعت بعد از جراحی، نمونه خون گرفته شده از حیوان در دور 3500 و به مدت 10 دقیقه سانتریفیوژ شد تا پلاسما جدا سازی گردد. ارزیابی های بیوشیمیایی با سنجش سطح پلاسمایی آنزیم کاتالاز (cat) و مالون دی آلدهید (mda) به ترتیب در طول موج های 405 نانومتر و 532 نانومتر با استفاده از دستگاه اسپکتروفتومتر انجام گرفت.یافته ها: بررسی سطح کاتالاز که بر مبنای میزان تولید کمپلکس آمونیوم مولیبدیت با آب اکسیژنه باقی مانده در پلاسما می باشد نشان داد که میانگین این آنزیم در گروه صمغ عربی نسبت به گروه سالم اختلاف معنی داری ندارد و اگرچه در مقایسه با گروه کنترل افزایش نشان داد اما با این حال این تفاوت معنی دار نبود (p > 0/05). میانگین سطح پلاسمایی مالون دی آلدهید در گروه صمغ عربی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (p < 0/05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد، می توان از صمغ عربی به عنوان دارویی طبیعی و حاضر در رژیم غذایی برای مبارزه با التهاب و اکسیدانت ها و همچنن حفط سلامت بافت های بدن استفاده نمود.