بررسی اثرات محافظتی ترکیب کروسین در مدل رتینوپاتی دیابتی سلول های اپیتلیوم شبکیه چشم انسان.

چکیدهمقدمه: رتینوپاتی دیابتی یکی از شایع ترین عوارض جانبی دیابت است. هدف ما بررسی اثرات کروسین و کروستین (به عنوان یک شکل دگلیکوزیله کروسین در جریان خون) در بیان ژن یا سطوح پروتئین فاکتور رشد اندوتلیال عروقی (vegf)، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی-گیرنده 1 (vegfr-1)، متالوپروتئینازهای ماتریکس2 (mmp-2)، متالوپروتئینازهای ماتریکس 9 (mmp-9) و ترومبوسپوندین-2 (tsp-2) در محیط کشت سلولی با شرایط غلظت بالای گلوکز بوده است.روش ها: سلول های اپیتلیوم رنگدانه شبکیه (rpe) به مدت شش روز در معرض گلوکز بالا (hg، غلظت گلوکز 30 میلی مولار) و گلوکز نرمال (ng، 24.5 میلی مولار مانیتول + 5.5 میلی مولار گلوکز) قرار گرفتند. سلول های rpe در چهار گروه درمانی (کروسین، کروستین، بواسیزوماب و کروسین + بواسیزوماب) تحت درمان قرار گرفتند. بیان ژن با استفاده از real-time pcr اندازه گیری شد و سطوح پروتئین با وسترن بلات ارزیابی شد.نتایج: یافته‌ها نشان داد که بیان ژن vegf و سطح پروتئین در تمامی گروه‌های تیمار به طور معنی‌داری کاهش یافت. همچنین کاهش بیان ژن vegfr1 در گروه‌های بواسیزوماب و کروسین + بواسیزوماب به طور معنی‌داری بیشتر از سایر گروه‌ها بود. فقط کروسین و کروستین می توانند سطح ژن های mmp-2 و mmp-9 را کاهش دهند. علاوه بر این، سطح پروتئین tsp-2 هنگامی که سلول های hg در معرض گروه های کروسین یا کروسین + بواسیزوماب قرار گرفتند افزایش یافت.نتیجه‌گیری: داده‌های ما نشان داد که کروسین و کروستین عملکرد ضد vegf مشابه بواسیزوماب دارند و به عنوان یک عامل ضد رگ‌زایی عمل می‌کنند. همچنین، کروسین و کروستین می توانند سطوح ژن mmp-2 و mmp-9 را به عنوان عوامل التهابی و رگزایی کاهش دهند. در نتیجه، کروسین و کروستین اثرات محافظتی در برابر رگزایی و التهاب در رتینوپاتی دیابتی دارند.