سنتز سبز نانوذرات فلزی با استفاده از عصاره گیاهان به عنوان عوامل احیاکننده

امروزه، روش های مختلفی برای سنتز و تولید نانوذرات فلزی به کار گرفته می شود. نانوذرات فلزی به طور ذاتی و طبیعی در برابر بسیاری از میکروارگانیسم های بیماری زا خاصیت ضد میکروبی دارند. همچنین، ویژگی های منحصر به فرد ذرات نانو باعث می شود که آن ها برای طراحی سنسورهای الکتروشیمیایی و حسگرهای زیستی مناسب باشند. روش های مختلف فیزیوشیمیایی مورد استفاده برای سنتز نانوذرات فلزی دارای معایبی می باشد که استفاده از این نانوذرات را محدود نموده است، مانند ایجاد آلاینده های زیست محیطی شامل فلزات سنگین در حین سنتز شیمیایی نانوذرات، گران قیمت بودن و استفاده از ترکیبات شیمیایی برای افزایش پایداری. به منظور غلبه بر این مشکلات اخیراً روش های بیولوژکی مختلفی برای سنتز نانوذرات به کار گرفته شده اند. سنتز سبز نانوذرات یک پدیده نوظهور است که در سال های اخیر مورد توجه بسیاری از محققین و دانشمندان قرار گرفته است. در این روش یون های فلزات با استفاده از عصاره های گیاهی احیا شده و بدون نیاز به سورفکتانت و سایر عوامل پایدارکننده، در یک واکنش تک مرحله ای به نانوذره تبدیل می شوند. مواد و ترکیبات فعال زیستی موجود درعصاره های گیاهان ازجمله فلاونوئیدها و سایر متابولیت های موثر فعال محلول درآب می توانند برای احیای یون های فلزی به نانوذرات در دمای اتاق مورداستفاده قرارگیرند. از مزایای این روش، تولید سریع و سازگار با محیط زیست و طبیعت مقرون به صرفه و زیست سازگار نانوذرات سنتز شده است. هدف از این تحقیق، بررسی استفاده از این روش در سنتر نانوذرات فلزی و نوجه به مزایا و معایب آن می باشد.