اثر استرس های دمایی، اسیدی و اسمزی بر مقاومت لیستریا مونوسیتوژنز و سالمونلا تایفی موریوم در برابر تیمول

مقدمه و هدف: پاتوژن های غذزاد می توانند در برابر عوامل ضدمیکروبی مقاومت کسب کنند و شرایط استرس زای محیطی ممکن است در ایجاد این مقاومت نقش داشته باشد. با توجه به وجود استرس های مختلف در مواد غذایی، در این پژوهش پاسخ لیستریا مونوسیتوژنز و سالمونلا تایفی موریوم به تیمول، به عنوان یک ماده ی ضدمیکروب طبیعی، در حضور استرس های مختلف مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: اثر استرس های غیرکشنده کلرید سدیم ، ph و دما بر لیستریا مونوسیتوژنز و سالمونلا تایفی موریوم در توسعه مقاومت متقابل نسبت به تیمول، با ارزیابی رشد باکتری در حضور تیمول در طول موج 630 نانومتر با استفاده از دستگاه الایزا ریدر بررسی شد. یافته ها: نتایج نشان داد که شرایط غیرکشنده ی ph، کلرید سدیم و دما می تواند منجر به افزایش معنادار (05/0> p) مقاومت سالمونلا تایفی موریوم در برابر تیمول گردد. با افزایش ph میزان مقاومت لیستریا مونوسیتوژنز افزایش یافت. با افزایش دما و غلظت کلرید سدیم مقاومت لیستریا مونوسیتوژنز نسبت به تیمول کاهش یافت ولی این کاهش معنادار نبود.نتیجه گیری: شرایط استرس زای غیرکشنده می تواند موجب ایجاد مقاومت متقابل در باکتری ها نسبت به ترکیبات ضد میکروب طبیعی مثل تیمول گردد. لذا،در محیطی که شرایط استرس فیزیکی و شیمیایی وجود دارد، میزان بالاتری از این ترکیب ضدمیکروبی جهت کنترل باکتری ها لازم است.