نانوحامل های مبتنی بر پلی ساکارید: یک سیستم تحویل مناسب برای افزایش پایداری آنتوسیانین ها

آنتوسیانین ها بزرگترین و مهم ترین رنگدانه های محلول در آب در طبیعت هستند. این رنگدانه ها از نظر شیمیایی به عنوان فالونوئیدها طبقه بندی می شوند. آنتوسیانین های موجود در گیاهان مسئول رنگ منحصربه فرد بنفش یا قرمز میباشند و گیاه را از فوتواکسیداسی ون و تخریب نور محافظت می کنند. آنتوسیانین ها در میوه های توت مانند نظی ر توت فرنگی، انگور، گیالس، زغال اخته و تمشک فراوان هستند. علاوه بر این، آنتوسی انین ها در بعضی سبزیجات، غالت یا محصوالت ریشه ای از جمله بادمجان، کلم قرمز، هویج سیاه، برنج قهوه ای، گل کلم بنفش، سورگوم و سیب زمینی شیرین بنفش وجود دارند. در مطالعات شرایط آزمایشگاهی یا شرایط داخل بدن، آنتوسی انین ها اثرات ضد دیابت، ضد سرطان، ضد درد قوی، ضد بیماریهای قلبی-عروقی، ضدمیکروبی، شل کننده عروق، ضد چربی خون، ضد چاقی، محافظت کننده عصبی، محافظت کننده بینایی و آنتی ترومبوتیک را نشان میدهند. از آنجایی که آنتوسیانین ها بسیار ناپایدار و مستعد تجزیه میباشند، علیرغم فراوانی در طبیعت، دارا بودن طیف گسترده ای از رنگ ها (رنگها ی قرمز، بنفش و آبی) و غیر سمی بودن، محدودیت هایی برای استفاده از آنها به عنوان جایگزینی برای رنگ های مصنوعی در صنایع غذایی وجود دارد. پایدار ی آنتوسی انین ها تحت تاثیر فاکتورهای متعدد ی نظیر دمای ذخیره سازی، ph، ساختار شیمیایی، غلظت، نور، اکسیژن، حلال ها و حضور آنزیمها، فالونوئیدها، آسکوربی ک اسی د، پروتئین ها، قندها و یون های فلزی قرار می گیرد. پایدار ی یک جنبه مهم در استفاده از پلیفنلها به عنوان آنتی اکسیدان و رنگ دهنده در موادغذایی است. کاربرد نانوتکنولوژی میتواند بر ناپایداری مولکول های آنتوسیانین غلبه کند و در نتیجه کاربرد آنها را گسترش دهد. پلی ساکاریدها به دلیل هزینه کم، زیست سازگاری، زیست تخریب پذیری و سمیت کم، مواد نانوحامل ایده آل برای آنتوسیانین ها می باشند. در این بررسی، پلی ساکاریدهایی که اغلب به عنوان نانوحامل برای آنتوسیاتین ها مورد استفاده قرار می گیرند، خالصه شده و اثرات آن ها بر بهبود پایداری و فراهمی زیستی آنتوسیانین ها توضیح داده شده است