بررسی برخی ویژگی های نانوالیاف ژلاتین حاوی اسانس رزماری

مقدمه و هدف: الکتروریسی یک روش نسبتا آسان، فراگیر و ارزان است که بطور گسترده برای تولید الیاف در مقیاس نانو بکار گرفته می-شود. در حال حاضر اگر چه بیشتر تحقیقات در زمینه الکتروریسی پلیمرها بر روی پلیمرهای مصنوعی بوده است ولی با توجه به مزایای پلیمرهای طبیعی همچون ژلاتین، مثل خواص زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری و مقرون به صرفه بودن تمایل به الکتروریسی پلیمرهای طبیعی افزایش یافته است. لایه های حاصل از نانوالیاف الکتروریسی شده دارای خصوصیات منحصر به فردی از جمله وزن کمتر، تخلخل زیادتر و نسبت سطح به حجم بالاتر نسبت به ماکروالیاف هستند که زمینه استفاده آن ها را در کاربردهای مختلف از جمله صنایع بسته بندی مواد غذایی، فراهم می آورد. درسال های اخیر استفاده از بسته بندی های فعال حاوی ترکیبات ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی افزایش یافته است. توسعه نانوالیاف های الکتروریسی ضدمیکروبی یکی از جدیدترین رویکردها در زمینه بسته بندی زیستی مواد غذایی است. در پژوهش حاضر اثر اسانس گیاه رزماری (salvia rosmarinus) بعنوان ماده ضدمیکروبی بر خواص ضدمیکروبی و فیزیکوشیمیایی نانوالیاف ژلاتین مورد بررسی قرار گرفت.روش کار: اسانس رزماری توسط دستگاه کلونجر تهیه شد و ابتدا حداقل غلظت بازدارندگی (mic)، با استفاده از روش میکرودایلوشن و سپس حداقل غلظت کشندگی (mbc) با استفاده از روش انتشار دیسک برای آن تعیین شد. سپس بر اساس مفدار حداقل غلظت کشندگی اسانس رزماری، بعنوان ماده ضدمیکروبی به محلول پلیمری ژلانین اضافه شده و نانوالیاف توسط دستگاه الکتروریسی تولید شدند. خصوصیات نانوالیاف فاقد اسانس بعنوان شاهد و نانوالیاف حاوی اسانس مورد بررسی قرار گرفتند. مورفولوژی نانوالیاف ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem)، ساختار نانوالیاف با استفاده از آزمون های xrd و dsc و همچنین اثر ضدمیکروبی نانوالیاف ها روی باکتری اشرشیاکلی بعنوان باکتری گرم منقی و استافیلوکوکوس بعنوان باکتری گرم مثبت بررسی شد. یافته ها: بر اساس نتایج به دست آمده، میزان mic، 5 میکروگرم بر میلی لیتر و میزان mbc، 20 میکروگرم بر میلی لیتر گزارش شد و بنابراین، میزان 20 میکروگرم بر میکرولیتر اسانس به محلول ژلاتین اضافه شد. نتایچ بررسی نانوالیاف ها توسط میکروسکوپی sem نشان دهنده ی تشکیل ساختار شبکه ای یکنواخت با پیوستگی و توزیع قطر مناسب، بدون شکستگی و تشکیل مهره بود. همچنین آنالیز xrd نشان دهنده ی ساختار آمورف نانوالیاف حاصل بود و افزودن اسانس هم تغییری در ساختار نداشت. با افزودن اسانس، دمای انتقال شیشه ای (tg) و پایداری حرارتی نانوالیاف ها افزایش یافت. نانوالیاف های دارای اسانس خاصیت ضدمیکروبی خوبی نشان داده و مانع رشد باکتری های ذکر شده، شدند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه، نشان داد که استفاده از اسانس رزماری به عنوان ماده ضدمیکروبی در نانوالیاف ژلاتین تاثیر منفی روی خصوصیات نانوالیاف نداشته و نانوالیاف های حاصل خاصیت ضدمیکروبی خوبی نشان دادند.