استفاده از اولئوژل ها در تولید و پایداری غذادارو ها

مقدمه و هدف: غذاداروها حاوی مواد مغذی یا عصاره هایی هستند که عموما از غذاها یا منابعی با منشا طبیعی بدست می ایند. غذادارو ها شامل دسته بندی محصولات متنوعی مانند محصولات گیاهی، ترکیبات فعال مشتق شده از مواد غذایی یا محصولات جانبی مرتبط و غیره هستند. غذاداروها در دریافت مواد مغذی، جلوگیری از کمبودها، و گاهی اوقات فواید درمانی نقش ایفا کنند. غذادارو ها معمولا غیر دارویی در نظر گرفته می شوند. هدف از این مطالعه بررسی ترکیبات زیست فعال به عنوان غذادارو، تکنیک های کپسولاسیون و سیستم های رهایش در غذا و استفاده از اولئوژل ها است.روش کار: کپسوله‌سازی یکی از فرآیندهایی است که برای پوشش مواد مختلف در صنایع غذایی استفاده می‌شود. هدف اصلی کپسوله سازی پوشش دادن ترکیبات حساس است. تکنیک های کپسوله سازی از غذادارو ها در شرایط نامتعادل و نامطلوب محافظت می کند. یافته‌ها: روش کمپلکس‌سازی یک سیستم نانوکپسولاسیون مناسب برای حفاظت از غذادارو است که مواد اصلی را در مجموعه‌ای از دو پلیمر زیستی به دام می‌اندازد. سیستم های رهایش در سه دسته بر پایه پروتئین ، لیپید و کربوهیدرات مورد بررسی قرار گرفته اند. اولئوژل ها شبکه ژلی حاوی مولکول های ایجاد کننده ژل هستند که حلال های آلی یا روغن های مایع را از طریق واکنش های بین زنجیری مانند پیوندهای هیدروژنی و واندروالسی درون شبکه به دام می اندازند. ژل کننده ها از نظر مکانیسم عمل به سه دسته اصلی تقسیم میشوند.نتیجه‌گیری: تقاضاهای زیادی برای کاهش میزان استفاده از مواد نگهدارنده و مواد مصنوعی در صنایع غذایی وجود دارد. در این دیدگاه، سیستم‌های مختلف نانو رهایش به کار گرفته شده برای حفاظت و تحویل مواد مغذی مورد بررسی قرار گرفت.