تعیین باقیمانده حلالهای کلردار سمی در داروهای آنتی بیوتیک (آزیترومایسین،آموکسی سیلین، سفیکسیم، سیپروفلوکساسین)

حلالهای باقیمانده در مواد داروئی به حلالهای شیمیایی فرار که در پروسه ساخت و تولید مواد داروئی استفاده شده و یا ایجاد می شود می گویند. این حلالهای باقیمانده به صورت کامل با تکنیک های موجود حذف نمی شود. بنابراین باید مقادیر حلالهای باقیمانده در مواد داروئی ارزیابی و تایید شود، چون این ترکیبات خاصیت درمانی ندارند و افزایش سطح این ترکیبات باعث سرطان زائی، آسیب های کبدی و کلیوی می شود. در این مطالعه، تعیین باقیمانده حلالهای کلردار سمی درآنتی بیوتیک های آزیترومایسین، آموکسی سیلین، سفیکسیم، سیپروفلوکساسین تولیدی داخل کشور و مقایسه آن با مقادیر مجاز داروئی مورد تحقیق و بررسی قرار گرفته است. ابتدا عوامل موثر بر کارائی استخراج مایع-مایع حلالهای کلردار سمی از قبیل نوع و حجم حلال دارو، اثر زمان همزدن، نوع و حجم حلال استخراج کننده، دما و زمان استخراج مورد مطالعه قرار گرفت و نتایج بهینه انتخاب گردید. تحت شرایط بهینه 5/0 گرم از دارو را به دقت وزن کرده و درون ویال 10 میلی لیتری ریخته شد. سه میلی لیتر متانول جهت انحلال دارو به آن اضافه گردید و به مدت 15 دقیقه تا حل شدن کامل در دستگاه شیکر هم زده شد. بعد فرایند استخراج مایع مایع با یک میلی لیتر هگزان در دمای 20 درجه سانتی گراد به مدت دو دقیقه با همزدن شدید انجام و سپس جداسازی فازها با سانتریفیوژ انجام شد. در نهایت بعد از صاف کردن نمونه ها یک میکرولیتر از نمونه جهت انجام آنالیز به دستگاه گاز کروماتوگرافی گازی تزریق شد. نتایج حاصله نشان دهنده ی عدم وجود ترکیبات کلردار در سه آنتی بیوتیک: آزیترومایسین، آموکسی سیلین و سیپروفلوکساسین و همچنین وجود مقادیر بسیار جزئی و قابل قبول از این ترکیبات در داروی سفیکسیم می باشد که با مقادیر استاندارد داروئی فاصله زیادی داشته و موید کیفیت این داروها می باشد.