چالش های اخلاقی تجربه شده ی پرستاران در عملکرد پیشگیری از خطاهای دارویی در بخش های اطفال

مقدمه: پرستاران به عنوان یکی از مهم ترین حلقه های زنجیره ی مراقبتی، روزانه 40 درصد از زمان خود را صرف دارودهی می نمایند. انجام این امر خطیر در بخش های اطفال، می تواند همراه با خیل عظیمی از مشکلات و خطاهای جبران ناپذیر باشد، چرا که تهیه ی دوز دارویی دستور داده شده برای کودکان، ملزم به سپری نمودن مراحل متعددی است، که این خود می تواند زمینه ساز بروز خطا گردد. از طرفی استرسورهای حاکم بر مراکز درمانی، پرستاران را در معرض تجربه ی تنش ها و چالش های اخلاقی بی شماری قرار می دهد، که از جمله عوارض آن می توان به کاهش کیفیت و ایجاد اختلال در ارائه ی خدمات مراقبتی اشاره نمود. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر چالش های اخلاقی تجربه شده توسط پرستاران بر عملکرد پیشگیری از خطاهای دارویی در بخش های اطفال انجام شد.روش کار: این مطالعه به روش کیفی با رویکرد تحلیل محتوای قراردادی انجام شد. نمونه گیری در ابتدا به روش مبتنی بر هدف انجام و پس از آن به روش نظری تا رسیدن به اشباع داده ها ادامه یافت. معیار ورود شامل داشتن حداقل مدرک کارشناسی پرستاری و سابقه ی کاری حداقل 6 ماه در بخش های اطفال بود. با 15 پرستار مصاحبه ی نیمه ساختار یافته عمیق انجام شد و داده ها همزمان با جمع آوری، به روش تحلیل محتوای قراردادی آنالیز شد.نتایج: تحلیل داده ها نشان داد که عوامل زمینه ساز تجربه ی چالش های اخلاقی که متعاقبا منجربه ایجاد خلل در عملکرد پیشگیری از خطاهای دارویی در پرستاران می شدند، به سه طبقه ی اصلی و زیر طبقات مذکور تقسیم می شوند: 1- پرستاری ناکارآمد: همکاری ناکافی، سردرگمی و خستگی پرستاران، دانش و مهارت ناکافی، بار کاری بالا، 2- سردرگمی خانواده و بیمار: حمایت ناکافی از والدین، ناآگاهی از روند درمانی، بی سوادی والدین، 3- سیستم درمانی منفعل: حمایت ناکافی از پرستاران، نظارت ناکافی بر عملکرد اعضای کادر درمان، اجرایی نشدن قوانین ناظر بر خطاهای دارویی، عدم کفایت مدیران و مسئولین مراکز درمانی در فراهم سازی محیط کاری ایمن و نبود همکاری بین حرفه ای.نتیجه گیری: مدیران و مسئولین می بایست آموزش های لازم در جهت ارتقای توانمندی پرستاران در زمینه ی مدیریت چالش های اخلاقی تجربه شده را فراهم نمایند و با اتخاذ تدابیرکارآمد، دستیابی به هدف پیشگیری از بروز خطاهای دارویی را به عنوان یکی از زیرشاخه های اساسی افزایش کیفیت مراقبتی، میسر نمایند.