کاربرد و روش‌های تهیه حامل‌های لیپیدی نانوساختار در سیستم‌های غذا-دارو

امروزه، نانوتکنولوژی در صنایع غذیی و داروسازی نقش مهمی را دارد و در تهیه حامل‌های ترکیبات زیست‌فعال مورد توجه قرار گرفته‌ است. بسیاری از ترکیبات زیست‌فعال به منظور بهبود دسترسی زیستی، پراکنده شدن در سامانه‌های آبی و محافظت در برابر شرایط محیطی مخرب، بایستی ریزپوشانی شوند. از سامانه‌های پراکنده کلوئیدی مبتنی بر لیپیدها مانند امولسیون‌ها، میکروامولسیون‌ها، نانوامولسیون‌ها نانوذرات چربی جامد (sln) و حامل‌های چربی نانوساختار (nlc) برای ریزپوشانی ترکیبات آبگریز استفاده شده است. لیپید جزء اصلی حامل‌های لیپیدی نانوساختار است که بر ظرفیت بارگیری دارو، پایداری آن‌ها و رفتار رهایش پایدار فرمولاسیون‌ها تاثیر می‌گذارد. پراکندگی نانوذرات لیپیدی بر اساس انواع مختلفی از مواد لیپیدی از جمله اسیدهای چرب، گلیسریدها و موم‌ها است. نانوحامل های چربی مزایایی از قبیل زیست سازگاری و زیست تخریب‌پذیری، ارزان قیمت بودن، قابلیت استریل، امکان انتقال همزمان داروهای چربی دوست و هیدروفیل را دارند. روش‌های مختلفی برای تهیه حامل‌های لیپیدی نانوساختار وجود دارد که مهم‌ترین آن‌ها هموژنیزاسیون با فشار بالا، تبخیر و پخش حلال، میکروامولسیون و خشک کردن پاششی است. نانوذرات چربی جامد و حامل‌های چربی نانوساختار در سیستم‌های دارویی و غذایی کاربردهای فراوانی دارند. از جمله می‌توان به کپسوله کردن ویتامین d3، کاروتنوئیدها، اسیدهای چرب امگا، فیتواسترول‌ها، استرول‌های گیاهی و فلاونوئیدها اشاره کرد. بنابراین، استفاده از سیستم‌های حامل نانو مانند nlc‌ها می‌تواند به طور بالقوه از زیست‌فعال‌ها در برابر عوامل نامطلوب محافظت کرده و شرایط زیستی، نفوذ، جذب و انتشار آن‌ها را بهینه کند. امروزه مصرف‌کنندگان در مورد رابطه بین عادت تغذیه‌ای و سلامت عمومی‌خود محتاط‌تر می‌باشند. غذاهای کاربردی به عنوان غذاهایی تعریف می‌شوند که علاوه بر ارزش غذایی اولیه، فواید سلامت بیشتری را ارائه می‌دهند.