فارماکوویژیلانس در داروهای ضد سرطان

مقدمه و هدف: سرطان یک بیماری پیچیده با درمانهایی پیچیده و ترکیبی است که مستلزم بررسی ایمنی درمانی بصورت مداوم و دقیق است. فارماکوویژیلانس (pharmacovigilance)، علم نظارت بر ایمنی داروها، به دلیل سمیت بیولوژیکی ذاتی عوامل ضد نئوپلاستیک، پنجره های درمانی باریک آنها، و دوزهای بالا و زمان بندی دقیق رژیم های درمانی، در انکولوژی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. سرطان هنوز با چالش های پیچیده و ناشناخته بسیاری روبرو است، لذا داروهای جدید باید به شدت تحت نظارت قرار گیرند تا مشخصات و دوز سمیت منحصر بفرد هر دارو تعیین شود، که این امر منجر به درمان قابل تحمل تر و قابل اعتمادتر برای بیماران می‌شود.روش کار: این بررسی با هدف شناسایی بحرانی ترین مشکلات در انجام فعالیتهای مراقبت دارویی در انکولوژی انجام شد. ما 67 مقاله را در این زمینه از سال 2000 با استفاده از pubmed، mesh، embase، cinahl و کتابخانهcochrane، مرتبط با ایمنی دارویی درمان‌های جدید و کلاسیک سرطان بررسی کردیم.یافته ها: عوارض ناخواسته دارویی (adrs) در حیطه‌های ژنتیک درمانی ، درمان هدفمند مولکولی و درمان‌های کلاسیک مانند شیمی‌درمانی مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران ممکن است نیاز به تغییر در روش های درمانی یا دوز دارو داشته باشند که ممکن است اثربخشی درمان را کاهش داده و باعث پیش آگهی بد و عود سرطان شود. یکی از تحقیقات اخیر نشان داد که 21.5 درصد از بیماران سرطانی به دلیل ards ها نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشتند. 89.3 درصد موارد قابل پیش بینی بوده و تنها 37.4 درصد غیرقابل اجتناب بودند. از محدودیت های این مطالعات تعداد محدود جمعیت های خاص، زنان، کودکان و.. بود. به دلیل ترس از اقدامات قانونی، کمبود وقت و ترس از اشتباه، گزارش های adr توسط پزشکان کمتر از مقدار واقعی است. راه حل هایی برای مدیریت و کنترل بهتر ارائه شده است:1.نظارت مستمر2.منابع داده های متعدد3.بهبود سوابق سلامت الکترونیکی4.مراقبت دارویی مبتنی بر هوش مصنوعی5.ایجاد دوره های آموزشی 6.حمایت دولت با این حال، برای اشتراک گذاری و اعتبارسنجی داده ها، یک همکاری چند ملیتی مورد نیاز است.نتیجه گیری: فارماکوویژیلنس در انکولوژی هزینه زیادی دارد، اما برای بهبود ایمنی و ارائه هر کمک ممکن برای بیماران سرطانی برای بهبود کیفیت زندگی خود در چنین دوره حساسی از زندگی خود ضروری است. علاوه بر این، سیاست گذاران سلامت باید بتوانند نیازها را اولویت بندی کنند و همزمان موثرترین درمان ها را در دسترس وسیع ترین بخش ممکن از مردم قرار دهند.