مروری بر زیست پالایی فلزات سنگین با ساکارومایسس سرویزیه در صنایع غذایی

فلزات سنگین می‌توانند از طریق فرآوری صنعتی یا کشاورزی، به شکل کودها و آفت کش‌ها وارد غذای انسان شوند. این عناصر زیست تخریب‌پذیر نیستند. برخی از فلزات سنگین به عنوان آلاینده‌های محیط زیست شناخته می‌شوند و خاصیت سمی دارند. تجمع زیستی آن‌ها در بافت‌های گیاهی و جانوری می‌تواند اثرات نامطلوبی برای انسان ایجاد کند. بنابراین مقدار آن‌ها در آب و غذا باید همیشه تحت کنترل باشد. هدف از این مطالعه بررسی برخی از شرایط مهم جذب فلزات سنگین توسط ساکارومایسس سرویزیه در مواد غذایی و میزان تاثیر آن است. روش های مختلف فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی برای کاهش محتوای فلزات سنگین در محیط استفاده شده است. در طول دهه‌های گذشته، روش‌های زیست پالایی با استفاده از گیاهان و میکروارگانیسم‌ها به دلیل مزایایی مانند سازگاری با محیط‌زیست، مورد توجه محققان قرار گرفته است. عناصر اصلی آلاینده در غذاها و نوشیدنی‌ها سرب، کادمیوم، آرسنیک و جیوه هستند که برای همه آن‌ها حد مجاز تعیین شده است. در میان میکروارگانیسم‌هایی که قادر به پاکسازی زیستی فلزات سنگین هستند، ساکارومایسس سرویزیه به دلیل ویژگی‌هایی مانند بی‌خطر بودن برای انسان استفاده گسترده‌ای در صنایع غذایی دارد. پژوهش‌ها نشان می‌دهد که ساکارومایسس سرویزیه قادر به حذف حدودا 70 درصد از فلزات سنگین است و در کشورهایی با آلودگی بالای فلزات سنگین در مواد غذایی، استفاده از ساکارومایسس سرویزیه یک راه حل مناسب برای غلبه بر مشکل حل است. تولید انبوه آن به عنوان محصول جانبی صنعت تخمیر و هزینه پایین محیط کشت از دیگر مزایای این میکروارگانیسم است.