مطالعه اثرات ترکیبی مونولورین و اسانس آویشن شیرازی بر رشد باکتری های لیستریا مونوسیتوژنز، استافیلوکوکوس اورئوس، سالمونلا تایفی موریوم و اشریشیا کولای در محیط آزمایشگاهی

مقدمه و هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات ترکیبی مونولورین و اسانس آویشن شیرازی بر رشد باکتری های لیستریا مونوسیتوژنژ، استافیلوکوکوس اورئوس، سالمونلا تایفی موریوم و اشریشیا کولای بود.روش کار: در ابتدا اسانس آویشن شیرازی با استفاده از دستگاه کلونجر استخراج گردید. در ادامه به روش میکرودیلوشن، حداقل غلظت مهاری (mic)، حداقل غلظت کشندگی (mbc) و غلظت مهاری سهمی (fic) تعیین گردید.یافته ها: حساس ترین باکتری از نظر حداقل غلظت مهاری در مورد اسانس آویشن شیرازی، لیستریا مونوسیتوژنز (312/0 میلی گرم بر میلی لیتر) و در مورد مونولورین استافیلوکوکوس اورئوس (03/0 میلی گرم بر میلی لیتر) و لیستریا مونوسیتوژنز (03/0 میلی گرم بر میلی لیتر) بودند. در مورد حداقل غلظت کشندگی، آویشن شیرازی توانست در غلظت 625/0 میلی گرم بر میلی لیتر باعث مرگ لیستریا مونوسیتوژنز، سالمونلا تایفی موریوم و اشریشیا کولای و در مورد استافیلوکوکوس اورئوس، این غلظت برابر با 25/1 میلی گرم بر میلی لیتر به دست آمد. مونولورین در غلظت 25/0 و 03/0 میلی گرم بر میلی لیتر به ترتیب باعث مرگ باکتری های گرم منفی و گرم مثبت مورد آزمایش در این مطالعه شد. در ارتباط با نتایج مهاری سهمی، اثر سینرژیستی و افزایشی بین مونولورین و اسانس آویشن شیرازی بر علیه لیستریا مونوسیتوژنز و استافیلوکوکوس اورئوس مشاهده گردید.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان دادند که هر دو ماده ی مونولورین و اسانس آویشن شیرازی می توانند باعث مرگ و مهار پاتوژن های غذازاد گردند که در مورد باکتری های گرم مثبت، اثر سینرژیستی نیز بین این دو ماده مشاهده گردید. با توجه به این نتایج می توان از ترکیب این دو ماده برای کنترل باکتریهای بیماریزای غذازاد و جلوگیری از ایجاد بیماری و مسمومیت در مصرف کننده ها بهره برد.